Walentynki z muzyką filmową...

Bardzo chętnie skrytykuję :P Otóż z repertuarem tym nie kojarzy mi się nic innego tylko wszechobecny "syndrom inż. Mamonia"(niech będzie przeklęty) czyli najlepsze są te kawałki, które znamy. Widzę na tej liście dokładnie te same pozycje, które krążą po polskim światku muzyki filmowej od kilku dekad, te tematy które z uporem maniaka katowano w rozgłośniach radiowych wiele lat i o zgrozo w pewnym programie radiowym pewien dziennikarz-dinozaur stale je puszcza utrwalając słuchaczy w przekonaniu, że czas się zatrzymał i że to jest najlepsza muza filmowa(i basta) i nic poza nią nie istnieje i nie jest warte uwagi. Różowa pantera, Kobieta i mężczyzna, Love story, Lato 42, Ojciec chrzestny to właśnie te nieliczne zagraniczne tytuły, który przeciętny Polak kojarzy. Z kronikarskiego obowiązku powinienem wymienić jeszcze z tuzin tytułów Morricone, Most Na Rzece Kwai, Przeminęło z Wiatrem, Romeo i Julia, Siedmiu Wspaniałych, Wielka Ucieczka, Lawrence z Arabii, Doktor Żywago, Parasolki z Cherbourga, piosenka z Dział Navarony, piosenka Moon River z Śniadania u Tiffanyego, i chyba najcześciej mordowana w radio piosenka As Time Goes By z Casablanki, z nowszych rzeczy Fortepian, Lista Schindlera i oczywiście Titanic. Do czego zmierzam? Już sam dobór kompozycji (co ma Różowa Pantera i Ojciec Chrzestny do Walentynek??) wskazuje, że syndrom inż. Mamonia obowiązuje w pełni. Koncerty muzyki filmowej powinny być okazją do popularyzacji muzyki filmowej wśród mas. A tymczasem dostajemy odgrzewane kotlety, coś co już słyszeliśmy setki razy. Naprawdę szkoda, bo publika może rzeczywiście nabrać przekonania, że poza Morriconem, Laiem, Legrandem czy Jarrem nie ma innej dobrej muzyki filmowej. Dlaczego na polskich koncertach nie gra się innej szeroko znanej i cenionej na świecie muzyki filmowej, która nie miała tyle szczęścia i nie dotarła do polskiego ciemnogrodu(i to niekoniecznie dlatego, że filmy do których powstała były niepoprawne politycznie), chętnie na takich koncertach usłyszałbym tematy wielkich romantyków Georgesa Delerue i Johna Barryego. Jest z czego wybierać, ci panowie skomponowali setki znakomitych tematów miłosnych. Chętnie usłyszałbym też na koncercie temat miłosny ze Spartakusa Alexa Northa czy temat miłosny(Robert and Blanche) z Lionhearta. Z bardziej współczesnej muzyki perfekcyjnie pasowałaby liryka Gabriela Yareda i Rachel Portman. No ale chyba się nie doczekam i za rok znowu będzie Różowa Pantera :(

Niestety wypada mi się zgodzić z kolegami. W Łodzi w ostatni weekend odbył się koncert muzyki filmowej w FŁ i również grano tam te evergeeeny o których mowa powyżej. Pozostaje nam chyba tylko czekać na lepsze czasy i bardziej dostępne partytury...

Niestety w Polsce grane jest właśnie to do czego da się zdobyć partytury - i to najczęsciej drogą z ręki do ręki. Wypożyczenie partytury - wówczas wybór jest prawie nieograniczony - kosztuje powyżej 200$ za jeden utwór, czyli za jakieś 5 minut muzyki. Jeśli to przeliczycie razy dwie godziny koncertu, to zobaczycie o jak dużej kwocie mówimy. Ale fanów muzyki filmowej w Polsce przybywa, więc można przypuszczać, że z czasem filharmonie chętniej będą inwestowały w nowy repertuar.