Gattaca

Gattaca to ciekawy film, przedstawiający nowe, dość ponure, spojrzenie na świat w przyszłości. Muzykę do filmu napisał Michael Nyman, znany z kompozycji do np: The ^*Piano. Soundtrack jest utrzymany w typowym dla tego kompozytora klimacie: spokojnym, nieco monotonnym, jednak wywiera bardzo duże wrażenie.

Niezwykle trudno jest mi jednoznacznie ocenić tę partyturę. Z jednej strony, patrząc na całość kompozycji, jest to materiał dość monotonny. Ale z drugiej strony, to właśnie ta monotonia w połączeniu z cudownym tematem przewodnim jest sercem tej muzyki. Czysta i prosta, sterylna niczym filmowy świat, który ilustruje.

Muzyka jest tu w większości ciepła, lecz bardzo sentymentalna i nostalgiczna, z często powtarzanym tematem przewodnim, w odrobinę zmienianych aranżacjach. Ale są też utwory odbiegające od tego standardu. Wówczas muzyka staje się bardzo chłodna, dominują ostre, ^*dysonujące dźwięki smyczków, prowadzone chaotycznie i niemelodycznie.

Jak już powiedziałem, najistotniejszy jest temat przewodni, a właściwie tematy przewodnie, bo można ich wyróżnić kilka. Dwa z nich są jednak wyjątkowe. The Morrow zaprezentuje nam pierwszy motyw, początkowo prowadzony tylko przez ^*smyczki, później już przez całą orkiestrę. Drugi temat znajdziemy w The One Moment - jest to uporczywie prąca na przód, systematycznie powtarzana melodia. Oba tematy są do siebie bardzo podobne, ale łączy je coś jeszcze - przez swoją specyficzną budowę, wprowadzają słuchacza w rodzaj transu - można by je porównać z uparcie powtarzaną mantrą.

Kompozycje Nymana niewątpliwie silnie oddziałują na słuchacza. Nostalgiczna atmosfera bardzo mi się udzieliła podczas każdego przesłuchiwania tej płyty, a słuchałem jej już wielokrotnie. Pomimo monotonii, o której wspomniałem, płyta jednak mi się nie znudziła.

Gattaca z całą pewnością jest godna polecenia, tak jako film, jak i soundtrack. Ale muszę przyznać, że nie każdemu ta muzyka może się spodobać. Specyficzny styl Michaela Nymana, jak i nietypowa atmosfera tej partytury, wymagają od słuchacza skupienia i odpowiedniego nastawienia. Jeśli lubicie nostalgię, lub spodobały Wam się inne partytury Nymana, a szczególnie The Piano, to również Gattaca powinna przypaść Wam do gustu.

Tweet