Jak wytresować smoka 2 (How To Train Your Dragon 2)

Jak wytresować smoka z 2010 roku to perła w koronie animacji wytwórni DreamWorks. Oszałamiająca wizualnie, pełna ciepła i inteligentnego humoru, ale także dramatycznych zwrotów akcji historia przyjaźni młodego Wikinga ze smokiem przypominała dużo bardziej produkcje Pixara niż niespecjalnie wyszukane komedyjki, które po pierwszym Shreku stały się domeną tegoż studia.

Oglądany właśnie w kinach dalszy ciąg opowieści o Czkawce i Szczerbatku to rzadki przykład pełnowartościowego ^*sequela, który swoim poziomem nie ustępuje oryginałowi. Od wydarzeń z pierwszej części minęło kilka lat. Bohaterowie już nie są dziećmi, ale wchodzą w dorosłość i mierzą się ze związanymi z tym wyzwaniami. Do tego nad wioską Berk pojawia się nowe zagrożenie - opętany żądzą zemsty okrutny Drago, który wykorzystuje smoki, by siać zniszczenie wszędzie, gdzie się pojawi.

Za muzykę do pierwszego filmu odpowiadał John Powell - jeden z najzdolniejszych kompozytorów obecnie pracujących w Hollywood. Oryginalność i bogactwo melodii oraz rockowa energia ukryta pod spektakularnym symfonicznymi aranżacjami porwały wówczas zarówno słuchaczy, jak i branżowych krytyków, zapewniając angielskiemu kompozytorowi prestiżową statuetkę Annie a także nominacje do Oscara, Nagrody BAFTA i Saturna. Zatrudnienie Powella do nowego filmu było więc formalnością.

Drugi Smok, co naturalne, kontynuuje najważniejsze muzyczne pomysły z części pierwszej. Muzyka jest w dalszym ciągu energetyczna i żywiołowa, jednak zarazem brzmi dojrzalej. Jest w niej mniej slapsticku, a więcej liryzmu. W porównaniu z tą sprzed czterech lat wydaje się również bardziej skupiona na dramaturgii i emocjach bohaterów niż tylko ilustrowaniu rozwijanej w szaleńczym tempie akcji. W swojej recenzji soundtracku Jak wytresować smoka porównywałem go do dźwiękowego rollercoastera, który oszałamiał i wyczerpywał zarazem. Słuchając Dwójki ani przez chwile nie czułem tamtego zmęczenia. Fantastyczne tematy, które stanowiły siłę napędową poprzedniej ścieżki, powracają tu w nowych, czasem zaskakująco poważnych odsłonach jak w batalistycznym Battle of the Bewilderbeast czy Hiccup the Chief / Drago`s Coming, jednak to nie one tym razem odgrywają przewodnią rolę.

Osią tej ścieżki dźwiękowej został przepiękny temat wojowniczej Valki, której serce i miłość do smoków są równie wielkie co jej odwaga. Melodia po raz pierwszy pojawia się w Together We Map the World i towarzyszy nam w głowie długo po tym jak krążek dobiegnie końca. Oczarowujący Valka`s Dragon Sanctuary, epicki Flying with Mother czy brawurowo zaśpiewany skoczny For the Dancing and Dreaming to tylko niektóre z utworów, w których słyszymy go w całej okazałości. Jego przeciwieństwem jest temat głównego antagonisty, bezwzględnego Drago. Równie posępny jak sama postać, snuje się w dolnych rejestrach, czekając na moment, by gwałtownie wybuchnąć, demonstrując swoją potęgę (Meet Drago). W utworze Hiccup Confronts Drago towarzyszą mu dodatkowo potęgujące aurę grozy wojenne wezwania dud i werbli.

Czteroletnia przerwa jaka upłynęła między pierwszym a drugim Smokiem pozwoliła powrócić Powellowi z nową energią i nowymi pomysłami. Jego muzyka, choć osadzona w konwencji znanej z poprzedniej części, jest zaskakująco świeża i przede wszystkim niebywale angażująca emocjonalnie, czemu z pewnością przysłużyło się przesunięcie punktu ciężkości opowieści w kierunku bardziej dramatycznym. Nie ukrywam, że takie podejście do tematu jest mi bliższe. Do tego rewelacyjne przygotowany album powoduje, że połyka się go jednym tchem, rozkoszując się wszystkimi dźwiękowymi detalami, które umknęły podczas seansu. Soundtrack powinien zatem spodobać się tym, którzy zakochali się w Jedynce, jak i osobom, które jak ja nie do końca dały się jej porwać. Słuchanie Jak wytresować smoka 2 to w każdym wypadku po prostu olbrzymia przyjemność, od której trudno się oderwać.

Tweet

Zobacz także:

Jak wytresować smoka (How To Train Your Dragon)