Overflight

W 2017 roku laureatem Young Talents Award, nagrody przyznawanej w trakcie Festiwalu Muzyki Filmowej w Krakowie został Paweł Górniak. Ten wszechstronny artysta już wcześniej realizował się m.in. jako kompozytor, producent i sound designer. W swoim portfolio posiada projekty zarówno z zakresu tworzenia opraw muzycznych do filmów, reklam jak i gier komputerowych. I właśnie ten ostatni obszar jego aktywności zawodowej przykuł naszą szczególną uwagę. Chodzi o skomponowany przez niego ^*score do wydanej na urządzenie Oculus VR gry o tytule Overflight. Paweł Górniak stanął przed niewątpliwie ciekawym zadaniem, gdyż nie tylko miał do czynienia z medium zgoła innym niż standardowe produkcje filmowe, ale podjął wyzwanie umuzycznienia szczególnego gatunku rozrywki elektronicznej, a mianowicie symulatora powietrznych walk myśliwców.

Materiał w wydaniu płytowym zawiera niestandardową ilość kompozycji jak na taką formę. Krążek składa się tylko z 9 utworów, jednak w tym konkretnym przypadku to zdecydowanie nie ilość, a jakość ma znaczenie.

Już pierwsze sekundy kompozycji otwierającej powodują przyjemne dreszcze. Overflight Theme wprowadza podniosłą atmosferę bardzo umiejętnie budując kolejne frazy począwszy od instrumentów smyczkowych, charakterystycznych wojskowych werbli, na majestatycznie brzmiącej sekcji dętej kończąc. Słuchając tej i następnej pozycji albumu (Preinvasion) w której to trąbka odgrywa kluczową rolę, możemy niemalże zobaczyć w wyobraźni bezkresny horyzont roztaczający się przed oczami pilota. Motyw przewodni trafnie oddaje podniosły charakter i napięcie towarzyszące tym pierwszym chwilom poprzedzającym powietrzne potyczki.

Równie patetycznie brzmią takie kompozycje jak Overcome czy Train Ahead. Obie bazują na kluczowej roli ?smyczków? umiejętnie podkreślających majestatyczność motywów. Słucha się ich niezwykle przyjemnie głównie za sprawą przemyślanej i dobrze dobranej konstrukcji harmonicznej, która z odpowiednim balansem wykorzystuje zarówno molowe jak i durowe tonacje. Nie mogło być zresztą inaczej, gdyż zmaganiom wojennym z pewnością towarzyszy całe spektrum emocji, tych pozytywnych i negatywnych. Najlepiej to podejście słyszalne jest w zamykającym album Main Menu Theme, będącym jednocześnie najlepszą kompozycją z tych bardziej stonowanych.

Jeszcze ciekawiej robi się natomiast w taktach zdecydowanie dynamicznych kompozycji składanki. Majestatyczne, zapętlające się frazy instrumentów smyczkowych, potężnie brzmiące instrumenty dęte blaszane oraz trzymająca całość w ryzach sekcja perkusyjna w The Final Battle tworzą niesamowicie spójny koloryt. Jest mocarnie, jest mrocznie ale jednocześnie z dużą dawką podniosłych wrażeń. Dalej jest zupełnie jak u Hitchcocka gdyż mamy do czynienia ze stopniowo rosnącym napięciem.

W Toms of War Paweł Górniak postawił na jednostajny, świdrujący uszy rytm oparty na miarowym tykaniu zegarka (a`la Hans Zimmer) napędzany przez hipnotyzujące bębny. Imponujące wrażenie robią też ostre motywy wygrywane przez ?dęciaki?. Ponownie mamy do czynienia z wysoką dynamiką i pędzącym tempem co powoduje, że całe ciało w trakcie słuchania mimowolnie się porusza. Utwór kończy się ^*dysonansowymi ^*glissandami instrumentów skrzypcowych i dętych skutecznie przyprawiającymi o podskórne dreszcze. W podobnym tonie utrzymane są A Trap oraz Undertone, w których słychać inspiracje twróczością Zimmera. W pierwszej z nich na uwagę zasługuje charakterystyczna warstwa tubalnie brzmiących dolnych rejestrów ?blachy? spotęgowanych przez elektronicznie modyfikowane tony. W Undertone natomiast trudno nie zauważyć odniesień do znanego np. z Dunkierki operowania rytmem oraz potężną barwą instrumentów dętych. Są to zdecydowanie najmocniejsze fragmenty dzieła.

Jestem już po kilkudziesięciu odsłuchach opisywanej oprawy muzycznej i z pewnością będę do niej często wracał. Nie jest to score nad wyraz rozbudowany, czy zawierający wiele złożonych warstw oraz szerokie instrumentarium, ale chyba właśnie dlatego jego oddziaływanie jest tak skuteczne. Może kiedyś pojawi się szansa sprawdzenia, jak współdziała on z wizjami wykreowanymi przez twórców gry, ale nawet jako dzieło samodzielne prezentuje się bardzo dobrze.

W tym miejscu chciałbym symbolicznie uścisnąć dłoń młodego polskiego kompozytora, gdyż mimo wspomnianych w tekście odwołań i inspiracji potrafił stworzyć wyróżniające się dzieło, niewątpliwie mogące stać się wizytówką jego stylu i talentu. Szczerze i gorąco polecam!

Tweet