Maverick

Choć Randy Newman to kompozytor o przeciętnej sławie, posiada w dorobku partytury, które zdecydowanie zasługują na uwagę. Jedna z nich to właśnie Maverick - komedio-western, tytuł dość znany i całkiem przyjemny. Newman po mistrzowsku zilustrował ten obraz swoimi kompozycjami.

Pomimo, iż film ten to przede wszystkim komedia, to soundtrack obfituje w niezwykle różnorodne i bogate utwory. Przekonuje o tym już Opening, wprowadzając gęstą atmosferę dramatyzmu i grozy. Orkiestra brzmi tu potężnie i złowieszczo. Samo nasuwa się pytanie "czy to aby z tego filmu...". Lecz w końcowej części następuje całkowita zmiana i utwór nabiera klimatu przygody i farsy.

I w takim to właśnie klimacie utrzymana jest większa część tej płyty. Utwory są pogodne, dość dynamiczne, z nutką przygody i często przewijającym się motywem przewodnim, zbudowanym na nieco ragtime`owej ^*harmonice i rytmice, który przypomina, że Maverick to western, ale zdecydowanie niepozbawiony elementów komediowych. Autor nie stroni także od "mickey mousingu", choć nie jest nazbyt oczywisty czy nachalny. Znajdzie się również kilka utworów spokojnych, o "cukierkowatym" charakterze, np.: Annabelle. Kompozytor często jednak zaskoczy nas czymś niespodziewanym.

Muzyka jest lekka i przyjemna, 40 minut mija jak z kolta strzelił. Zdarzają się jednak perełki, które nie pozwalają by soundtrack wybrzmiał niezauważony. O pierwszej już wspomniałem, był to Opening. Kolejnym z takich utworów jest Runaway Stage, towarzyszy on scenie kaskaderskich popisów Mavericka na pędzącym dyliżansie. Muzyka jest super-dynamiczna, nie pozbawiona nutki humoru i przygody. Instrumentacje i tematyka jasno wskazują na western. Także Joseph & The Russian to pozycja warta wspomnienia. Newman wprowadził tu bałałajkę, tworząc prosty, lecz trafny "temat rosyjski". Oczywiście nie mogło i tu zabraknąć dawki humoru. Bret Escapes, to dopiero coś. Początkowo lekko mroczny, bardzo dramatyczny i dynamiczny, dopiero w drugiej części powraca do komediowego tematu przewodniego. Na koniec mamy tu także piosenkę. Tartine De Merde choć nieco dziwaczna i zabawna, z całą pewnością pasuje klimatem do filmu i soundtracku.

Maverick to płyta, którą chciałbym Wam gorąco polecić, i wcale nie kieruję moich słów do miłośników westernów - choć bogactwo instrumentalne i melodyczne również im nie pozwoli się nudzić. Jak już pisałem jest to muzyka lekka i przyjemna, stanowiąca po prostu znakomitą rozrywkę.

Tweet