Resident Evil - The Definitive Edition

Resident Evil - The Definitive Edition to nieoficjalne wydanie muzyki do horroru stworzonego na podstawie gry pod tym samym tytułem. Muzykę stworzyli Marco Beltrami, Marilyn Manson oraz Kevin Manthei. Od oficjalnej, ta płyta różni się przede wszystkim tym, że tu znajdziemy muzykę z filmu, a tam nie - lub zaledwie kilka utworów.

Na płycie znajdziemy 38 utworów, z czego aż 11 to muzyka nie wykorzystana w filmie. Pomimo aż trzech autorów, wszystkie kompozycje są utrzymane w jednolitym stylu: bardzo ciężkich, industrialnych dźwięków. I choć klimatycznie taki styl dość dobrze współgra z filmem, to zaserwowany w tej ilości, nie bardzo nadaje się do słuchania. A to dlatego, że ogromna część utworów jest bardzo monotonna i z muzyką ma niewiele wspólnego. Dotyczy to głównie kompozycji Marca Beltrami.

Po kilku minutach słuchania byłem już niezwykle znudzony - po kilkunastu już spałem. Ciche i ciężkie, bliżej nie określone dźwięki dominują na tej płycie. Jej ogromna część to doskonały środek nasenny. Orkiestra pojawia się rzadko i zwykle już po przepuszczeniu przez rozmaite filtry. Prawie wszystkie ciekawsze utwory zostały stworzone przez Marilyn Manson lub Kevina Manthei. Marco Beltrami przyczynił się głównie do tych monotonnych, choć zdarzają mu się przebłyski.

Main Theme to jeden z ciekawszych utworów na tej płycie. Stworzony przez Marilyn Manson, w całości na syntezatorach, stanowi połączenie rocka z... czymś bliżej nie określonym. Station Infiltration to kompozycja Marco Beltrami. Głównie elektroniczny, chwilami pojawia się mroczna i ciężko brzmiąca ^*sekcja smyczkowa. Taking The Stairs to dzieło Kevina Manthei. Nic szczególnego, czysta elektronika, ale wyraźnie wybija się na tle utworów monotonnych, no i świetnie współgra z filmem. Mógłbym jeszcze wymienić kilka innych, ale nie ma to większego sensu. Wśród tych 38 utworów, te naprawdę ciekawe można policzyć na palcach jednej ręki.

O wiele lepszy efekt daje ta muzyka w połączeniu z obrazem. Jako samodzielna płyta nie nadaje się do słuchania (z drobnymi wyjątkami). Jeśliby wybrać te bardziej dynamiczne i zrobić z nich płytę, byłby to poprawny soundtrack, ale nic więcej. Zadaniem tej muzyki jest straszyć słuchacza i wprowadzać napięcie. Zbyt dużo jest tu utworów monotonnych, które zamiast straszyć - usypiają. Nie polecam.

Tweet