Restoration

James Newton Howard jest kompozytorem o wielu twarzach, a tworzone przez niego ścieżki dźwiękowe należą do najbardziej oryginalnych i nieszablonowych. Słuchając ich trudno znaleźć cechy jednoznacznie wskazujące na autora, tak jak ma to miejsce u innych twórców, których partytury można rozpoznać już po pierwszych taktach. W 1995 roku, jednym z pięciu projektów kompozytora była ścieżka dźwiękowa do Restoration - dramatu kostiumowego rozgrywającego się w XVII-wiecznej Anglii, na dworze króla Karola II. Historyczne tło obrazu umożliwiło Howardowi objawienie jego kolejnego muzycznego oblicza.

Restoration jest soundtrackiem niezwykłym z dwóch powodów. Po pierwsze, oprócz kompozycji Howarda ścieżka zawiera blisko 14 minut muzyki stworzonej przez Henrego Purcella - XVII-wiecznego angielskiego kompozytora, który był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli stylu barokowego. Na dokładkę jeden utwór z repertuaru Marina Mariasa.

Drugą cechą wyróżniającą Restoration jest fakt, że niemal wszystkie utwory na płycie są dalekie od typowo ilustracyjnej stylistyki filmowej. Brzmią jak kompozycje stworzone pod kątem słuchacza, a nie widza. Nie znajdziemy tu żadnego ^*"action score", czy tematów typowo scenicznych. Spośród muzyki stricte ilustracyjnej, album zawiera jedynie trochę fragmentów dramatycznych i suspensowych. Oczywiście też żadnej elektroniki - tylko instrumentarium klasyczne.

Wykorzystane na ścieżce utwory Purcella zaczerpnięte są z jego najbardziej znanych dzieł takich jak The Fairy Queen czy King Arthur, i muszę przyznać że wywarły na mnie ogromne wrażenie. Zaznaczam że wcześniej po muzykę poważną sięgałem raczej sporadycznie, dlatego nie śmiem jej komentować. Nadmienię tylko że najbardziej urzekł mnie fenomenalny sposób prowadzenia linii melodycznej oraz barokowy klimat z charakterystycznym brzmieniem klawikordu. I tak też zaczyna się album. Otwierający If Love`s a Sweet Passion - to bardzo dostojny i melodyjny utwór, który mimo swojego wieku ma szanse spodobać się osobom nie obcującym z muzyką dawną. Utwory bardziej dynamiczne, to fanfarowe Overture in D i Allegro from Sinonia, oraz najlepszy Horn Pipe in D Minor ze wspaniałą, żywiołowo graną melodią, oraz aranżacją, której konstrukcja i złożoność może wprawić w podziw. Połowa sukcesu Restoration to właśnie utwory klasyczne.

Howard również spisał się na medal łącząc klasyczne, barokowe kompozycje z własnym współczesnym stylem. Umiejętnie interpretując utwory Purcella, stworzył liczne ich wariacje, a także własne motywy, idealnie wpisując się w stylistykę barokową. Momentami trudno rozróżnić, gdzie kończy się Purcell, a zaczyna Howard, który niczym kameleon, zmienił się w prawdziwego kompozytora ze schyłku XVII stulecia! Spośród kompozycji "współczesnych" przeważają spokojne, nastrojowe, piękne utwory o dramatycznej, trochę smutnej wymowie. Rozpisane są głównie na ^*smyczki, harfę, a wiodącą rolę pełni często obój i flet. W takiej stylistyce utrzymany jest najważniejszy temat przewodni. Możemy usłyszeć go na większości "nie barokowych" tracków, ale najbardziej wzruszająco brzmi w Hospital, który ujmuje fenomenalnie stopniowanym napięciem i eksploduje w kulminacyjnym momencie tematem przewodnim.

Prócz tematu głównego płyta zawiera szereg wątków podrzędnych. Wraz z nimi dostajemy kolejną porcję ślicznej, lirycznej muzyki, takiej jak choćby w The Wedding. Poza liryką znajdziemy jeszcze utwory dynamiczne, zarówno te nawiązujące do dostojnego stylu barokowego, jak i odcinające się od niego o brzmieniu bardziej współczesnym. Kompozytor nie zapomniał też o klimatach weselszych, czego najlepszym przykładem jest Newcastle - szybki numer "z przytupem", zagrany lekko i melodyjnie.

Do sukcesu Restoration przyczyniły się głównie kompozycje klasyczne oraz ich przeróżne wariacje i aranżacje autorstwa Jamesa Newtona Howarda oraz spora dawka emocji drzemiąca w tematach z ponad 35-minutowego "oryginal score". Dlatego też oceniam ten soundtrack tak wysoko. Równocześnie mam świadomość, że dla osób czujących wstręt do jakiejkolwiek muzyki poważnej, ocena spadnie nawet o jedną gwiazdkę. Mam jednak nadzieję, że zawarta tu klasyka jest na tyle uniwersalna by zadowolić większość fanów muzyki filmowej. Panująca na płycie spójność i harmonia jest dodatkowym jej atutem. Wszystkie aranżacje kompozycji Howarda stworzone są w sposób prosty i nie nachalny, i mimo że bez orkiestrowej pompy stanowią przeciwwagę, dla przebogatych orkiestracji barokowych. Oczywiście można tez znaleźć kilka słabszych, trochę nużących utworów, lecz w obliczu ponad godzinnej partytury można o nich spokojnie zapomnieć, delektując się wspaniałą i oryginalną ścieżką dźwiękową. ^*Allegro ^*aria ^*action score

Tweet