"2 Days In The Valley" to pochodzący z 1996 roku (premiera - 12 września) dramat kryminalny w reżyserii Johna Herzfelda. Na liście płac jako kompozytor figuruje Anthony Marinelli. Należy jednak pamiętać, że był to wybór reżysera numer 2. Pierwotnie kompletną partyturę napisał i nagrał sam Jerry Goldsmith. Dlaczego jego praca została odrzucona? To klasyczna już tajemnicza wszystkich ilustracji opatrzonych sygnaturą - rejected.
Tworząc muzykę do tego filmu, wzorującego się na klimatach Quentina Tarantino i jego "Pulp Fiction", kompozytor sięgnął do pochodzącego z tego samego roku mrocznego dramatu Harolda Beckera "City Hall", zaś styl i klimat tej partytury zostały rozwinięte przez Goldsmitha w przyszłorocznym dramacie kryminalnym Curtisa Hansona "L.A. Confidential". Elementem szczególnie wyróżniającym wszystkie te partytury jest obecność solowej trąbki, która wiedzie prym na całym albumie.
Dla potrzeb filmu Jerry Goldsmith skomponował cztery niezwykle oryginalne tematy przewodnie. Najważniejsze i najbardziej charakterystyczny jest wspomniany już temat solowy na trąbkę. Po raz pierwszy objawia się on w utworze drugim "One Last Walk". Od tej pory będzie się on przewijał jeszcze wielokrotnie w różnych aranżacjach i klimatach, w tym z akompaniamentem fortepianu i sekcji smyczkowej - "1982 Emmy Award", "Teddy`s Bad Review", "Teddy And Audrey" i "Lights Out". Brzmi on raz dramatycznie, raz melodramatycznie. Następny temat wiodący nawiązuje do klimatu typowego dla włoskiej mafii ("The Godfather" Francisa Forda Coppoly z 1972 roku - muzyka Nino Rota) i utrzymany jest w specyficznym stylu walca z akompaniamentem mandoliny. Temat "mafijny" pojawia się w utworze siódmym, tj. "Hello Dosmo". Inne jego wcielenie to "Rapini". Poza tym ten motyw często pojawia się przy innych okazjach, jako część innego utworu tematycznego ("Dosmo And Mark" i "Lee`s Death") Kolejnym oryginalnym tematem jest niezwykle melodyjny motyw akordeonowy wzorowany na twórczości Maurice Jarre`a - utwór dziewiąty ("Dosmo`s Theme") oraz "Hostage Negotiating" i "Toupee Or Not Toupee". Ostatnim, ale najbardziej "lekkim" w odbiorze jest temat jazzowy, którego styl Jerry przeniesie w przyszłym roku na planie komedii Freda Schepisi "Fierce Creatures" - utwór siedemnasty "Alvin`s Badge". Bez wątpienia Jerry jest mistrzem w tworzeniu muzyki jazzowej - wychował się przecież na niej. Oczywiście nie mogło braknąć doskonałej suitę na finał - "End Credits", podstawą której jest temat główny z solową trąbką oraz towarzyszeniem kolejnych sekcji instrumentów, czyli *sekcja smyczkowa i fortepian. Idealne na zakończenie.
Goldsmith napisał te cztery tematy główne dla czterech głównych bohaterów, każdemu przyporządkowując inny. Mamy więc w filmie bohatera o nazwisku Lee Woods (zabójca - w tej roli James Spader), którego Jerry opisał niezwykle sugestywnie (morderca dawał ofiarom tylko minutę życie, więc muzyka przypominała tykanie zegara - "Roy`s Minute" i "Hotel Room"), jest Helga Swelgen (Charlize Theron), dla której przeznaczono klimat z "Basic Instinct" ("Goodbye Dosmo" i "Becky And Helga"), jest Włoch Dosmo Pizzo (Danny Aiello) z tematem "mafijnym", są też dwaj policjanci (Alvin Strayer i Wes Taylor - odpowiednio: Jeff Daniels i Eric Stoltz), których postacie zostały zilustrowane brzmieniem w stylu "L.A. Confidential" ("Valley Cops Killed" i "Street Convergence / The Shootout"). Na zakończenie jest też Becky Foxx (Terry Hatcher), dla której Jerry przeznaczył temat jazzowy (coś w rodzaju "Willa`s Theme" - tutaj nosi tytuł "Teddy`s Redemption / Becky Reaches For The Gold" i "Seed Money") a la "Fierce Creatures".
Kompozytor nie zapomniał o europejskim rodowodzie filmu. To dlatego w jego partyturze dominuje tak charakterystyczny styl i instrumentacja - klimaty włoskie, francuskie i jazz. Z uwagi na ciemną barwę filmu, podobnie jest z muzyką - momenty jaśniejsze stanowią tylko uzupełnienie. Sporo udział w tym stonowanym suspensie odgrywa muzyka elektroniczna, idealnie wpasowana w ogólny klimat przez kompozytora. Mnie przypominało to czasami brzmienie z horroru Stephena Sommera "Deep Rising". Dobrym przykładem niech będzie "The Arrival" (notabene utwór pierwszy) i "Roy`s Minute".
Przez cztery lata muzyka ilustracyjna funkcjonowała tylko jako *bootleg (Metro Records). Na bardziej oficjalnie wydanie soundtracku (complete score) trzeba było poczekać do 2000 roku. Wtedy to ukazał się limitowany album z 46 minutami odrzuconej muzyki Jerry`ego Goldsmitha (co najważniejsze - w przeciwieństwie do "starego" bootlegu tym razem utwory są zatytułowane i określone czasowo - Dark Son Records). Cała płyta podzielona jest na (aż) 30 utworów o bardzo praktycznym czasie trwania - większość z nich waha się od pół minuty do trzech minut. Orkiestrę poprowadził oczywiście Jerry Goldsmith, zaś orkiestracją zajął się Alexander Courage.
Na pewno "2 Days In The Valley" jest porównywany do "City Hall" i "L.A. Confidential". Dla mnie osobiście odrzucona partytura lokuje się dokładnie pośrodku z całej trójki. Jest bardziej rozbudowana tematycznie od "City Hall", ale brakuje jej dynamizmu, jaki mamy w "L.A. Confidential". Nie rozumiem przyczyn, dla których ilustracja Goldsmitha nie znalazła się w filmie. Kiedy się jej słucha nie można uwierzyć, że ktoś (reżyser lub producent) mógłby stwierdzić - "ta muzyka nie pasuje do filmu". Nie słuchałem muzyki Anthony`ego Marinneli`ego, ale trudno mi uwierzyć, by napisał coś, co przebiłoby Jerry`ego Goldsmitha. Tym bardziej należy się uznanie dla niego, biorąc pod uwagę fakt, że w roku 1996 skomponował muzykę aż do sześciu filmów ("City Hall", "Executive Decision", "Chain Reaction", "The Ghost and the Darkness" i "Star Trek: First Contact"), a mimo to znalazł jeszcze inspirację do stworzenia tak oryginalnej partytury. Są tu cztery bardzo dobre tematy przewodnie ilustrujące charakter każdego bohatera, klimat partytury odzwierciedla klimat filmu, nie ma żadnych przestojów, a suspense spełnia wszystkie oczekiwania. Praktycznie każdy moment filmu ma swój muzyczny odpowiednik. Maestro ma, niestety, sporą listę odrzuconych partytur. Czasem można zrozumieć, dlaczego dana ilustracja nie została zaakceptowana - np. "Alien Nation". Ale czasem nie można sobie tego wytłumaczyć. Muzyce nic nie można zarzucić, jest bogata, oryginalna i dopracowana. Tak jest w przypadku "2 Days In The Valley".
Tą recenzją, nieco zapomnianej partytury, chciałbym uczcić pierwszą rocznicę śmierci Jerry`ego Goldsmitha, która przypada 21 lipca 2005 roku. Recenzję napisał(a): Szymon Jagodziński (Inne recenzje autora)
Lista utworów:
1. The Arrival - 1:12
2. One Last Walk - 0:51
3. 1982 Emmy Award - 0:39
4. Roy's Minute - 2:33
5. Teddy's Bad Reviews - 0:57
6. Goodbye Dosmo - 2:09
7. Hello Dosmo - 0:46
8. Dosmo And Mark - 0:34
9. Dosmo's Theme - 1:53
10. Rapini - 1:23
11. Becky Wakes Up - 0:59
12. "We Are The Police" - 0:37
13. The Cemetery - 4:18
14. Lights Out - 1:57
15. Questions In The Valley - 1:54
16. Becky And Helga - 1:17
17. Alvin's Badge - 3:07
18. Hotel Room - 0:14
19. Cigarette Pack - 0:24
20. Valley Cops Killed - 3:24
21. A Good Body Goes To Waste - 0:24
22. Hostage Negotiating - 0:39
23. Helga's Minute - 2:45
24. Street Convergence / The Shootout - 3:51
25. Teddy's Redemption / Becky Reaches For The Gold - 2:50
26. Lee's Death (Alternate) - 0:20
27. Teddy And Audrey - 0:38
28. Seed Money - 0:45
29. Toupee Or Not Toupee - 0:40
30. End Credits - 2:26
Razem: 46:26 |
|
