Carrie

Gdy w 1976 roku, młody 35-cio letni reżyser Brian De Palma kręcił film "Carrie", nikt nie myślał, że obraz ten w takim stopniu zapisze się w historii kina. Któż mógłby przypuszczać, iż film o budżecie niespełna dwóch milionów dolarów, po latach stawiany będzie na równi z innymi, znanymi nam klasykami horroru. "Carrie" to oparta na motywach powieści Stephena King`a historia skłóconej z życiem nastolatki, nękanej przez swoich rówieśników ze szkoły i przez swoją fanatycznie religijną matkę, Laurie. Kobieta uważa córkę za przekleństwo Boże, a wszelkie jej wady tłumaczy jako kary Boskie, całkowicie negując jakiekolwiek wyjaśnienia naukowe. Kobieta jednak nie wie, że jej córka Carrie posiada psychokinetyczną moc, zdolną spowodować okrutną tragedię, którą mieszkańcy miasteczka Chamberlain, mogą popamiętać do końca życia. W filmie wystąpiły wschodzące gwiazdy tamtych lat - John Travolta (ostatnia jego rola przed słynnym "Grease" i "Gorączką Sobotniej Nocy"), Nancy Allen (znana jako przyjaciółka "Robocopa") oraz Sissy Spacek. To właśnie jej genialną rolę najbardziej zapamiętujemy po obejrzeniu filmu. Jej życiowy występ głęboko zapada w pamięć. Tak samo jak muzyka...

Film "Carrie" dla reżysera, aktorów grających w tym filmie, jak i dla kompozytora muzyki - Pino Donaggio, był praktycznie pierwszym znaczącym sukcesem w ich karierze. Włoch stworzył w tym filmie jedną ze swych najlepszych partytur, a jak niektórzy twierdzą - najlepszą. Muzykę z "Carrie" możemy traktować jako przepis na pisanie doskonałej muzyki do horrorów. Donaggio w późniejszych latach wielokrotnie współpracował z De Palmą, ugruntowując swoją zawodową pozycję. W późniejszych latach skomponował bardzo dobre ścieżki dźwiękowe do takich filmów jak "Ubranie Mordercy", "Wybuch" czy "Świadek Mimo Woli". W muzyce z "Carrie" odnajdziemy praktycznie wszystko. O ścieżce dźwiękowej z tego filmu pisano wiele prac, analiz muzycznych, czy porównań, w tym również na polskich portalach filmowych. Dlatego też, nie będę się rozdrabniał nad szczegółami. Zawsze trudno było mi pisać o muzycznych klasykach...

Płytę otwiera "Temat Carrie". Klasyczny, wielokrotnie grywany na koncertach, przepięknie zagrany przez sekcję smyczkową i fortepian w tle, do którego dołącza flet solo. W zasadzie można to uznać za "temat - kołysankę". Muzyka Włocha, tak jak film, ulega przeobrażeniom. Początkowo nostalgiczna, subtelna i delikatna ("And God Made Eve" - ilustrujące sceny filmu, gdzie matka Carrie zamyka ją w pokoju z przebitą figurką Jezusa, w którym to Carrie zaczyna odkrywać swoje zdolności telekinetyczne) stopniowo zmienia się w strach i cierpienie ("At The Prom" - sceny przygotowania do balu i złośliwe plany znajomych Carrie, czy złowieszcze melodie w "Bucket Of Blood"), by finałowo ukazać pełen swój tragizm... Tragizm jednej z najbardziej charakterystycznych i znanych scen w historii kina - Carrie upokorzona na balu przez oblanie wiadrem z krwią, śmierć matki, oraz tego konsekwencje. Cały ten szał, płonące pomieszczenia szkoły, ludzi starających się uniknąć spalenia, Donaggio zilustrował bardzo charakterystycznie - solowymi partiami fletów, oraz (chyba najoryginalniej brzmiący element tej płyty) niskotonowymi dźwiękami na syntezatorach. Muzyczne tempo osiąga apogeum, by na końcu zamienić się w "Temat Carrie", zakańczając film. To wszystko przeplatane jest dwiema, bardzo nastrojowymi piosenkami w wykonaniu Katie Irving. Obie to ballady, które w filmie słyszymy w scenie szkolnego balu. Według mnie lepiej wypada tu "I Never Dreamed Someone Like You Could Love Someone Like Me" - bardzo przyjemny akompaniament fortepianu i gitary. Druga piosenka, też ballada - "Born To Have It All" ma nieco uboższy tekst a instrumentów jest więcej. Kompozytor wbrew pozorom nie skorzystał tu z wielkiej orkiestry. Ścieżkę dźwiękową skomponował na kilka najważniejszych instrumentów, z których potrafił uzyskać wszystko co najlepsze.

Na koniec warto wspomnieć o paru ciekawostkach, o których możemy dowiedzieć się z tekstu zamieszczonego na 8 stronach książeczki zamieszonej w tym wydaniu. Muzykę do filmu miał skomponować Bernard Herrmann, mając przy tym pełną aprobatę De Palmy, który to sam dokonał wyboru kompozytora. Niestety Herrmann zmarł zaraz po zakończeniu pracy z Martinem Scorsese przy "Taksówkarzu". Wówczas wybór padł na Pino Donaggio. We wkładce znajdziemy szczegółowy opis, jak do tego doszło. Opisywane tu wydanie to najnowsze, tegoroczne wznowienie soundtracka, wydane przez Varese Sarabande. Poprzednia wersja albumu, po raz pierwszy na CD wydana została przez wytwórnię Rykodisc w 1997 roku, z okazji 20-sto lecia premiery filmu. Wydanie to posiadało trochę inaczej rozplanowany materiał na płycie (m.in. inne nazwy utworów) oraz kilka dialogów. Dialogi te budowały niesamowity klimat albumu, stopniowo, tak jak muzyka, przygotowywały słuchacza na tragiczny finał. Ich brak na wydaniu Varese jest dużym minusem, i co ciekawe, choć może zabrzmi to absurdalnie, zmniejsza słuchalność i obniża wartość muzyczną płyty. Ten fakt przełożył się na moją końcową ocenę.

Ścieżka dźwiękowa Donaggio do filmu "Carrie" to, jak już pisałem, klasyka sama w sobie. Jest to typowa ilustracja do filmu grozy i przykład, iż do stworzenia wielkiego dzieła nie jest wcale potrzebna olbrzymia orkiestra symfoniczna. "Carrie" jest też przykładem, jaką potęgę i moc może mieć małe instrumentarium, w dobrych rękach pomysłowego kompozytora. Choć momentami muzyka się lekko zestarzała, nie można negować jej niezaprzeczalnego wpływu na historię muzyki filmowej. Absolutnie polecane!

Muzyka w filmie : (5/5)
Muzyka w wydaniu Rykodisc : (5/5)
Muzyka w wydaniu Varese Sarabande : (4/5) ^*koto

Tweet

Zobacz także:

Pirania (Piranha)

Barbarzyńcy (The Barbarians)