Atlas chmur (Cloud Atlas)

Kup tę płytę w: iTunes za 9.99

Oglądając Atlas chmur, odniosłem wrażenie, że kompozytorzy muzyki - Tom Tykwer, Johnny Kilmek i Reinhold Heil - starali się przede wszystkim nie przeszkadzać widzowi w odbiorze skomplikowanej fabuły filmu, nie absorbować go zbyt oryginalną ścieżką dźwiękową. Było to założenie słuszne, ponieważ Atlas Chmur składa się z sześciu odrębnych fabuł, które rozgrywają się w różnych epokach i zakątkach świata. Historie te przedstawiane są równolegle - widz co chwila przenosi się z jednej rzeczywistości do drugiej. Nic więc dziwnego, że kompozytorzy starali się przede wszystkim wzmocnić imponującą konstrukcję dzieła, stwarzając muzykę niespecjalnie efektowną, ale za to funkcjonalną.

Zastanawiam się jednak, czy Tykwer, Klimek i Heil, znani z niezwykle bogatej muzyki do Pachnidła, nie podeszli do Atlasu Chmur zbyt asekuracyjnie. Film ogląda się w pełnym napięciu od początku do końca dzięki mistrzowskiej reżyserii Andy`ego i Lany Wachowskich i Toma Tykwera (tak, jednego z kompozytorów) oraz precyzyjnemu montażowi. Podczas seansu ani przez chwilę nie zgubiłem się w śledzeniu akcji. Bez wątpienia Incepcja Christophera Nolana wystawiała zdolności percepcyjne widza na większą próbę. W związku z tym kompozycja tria kompozytorskiego pozostawia pewien niedosyt, gdyż w tak epickim dziele, jak Atlas chmur chciałoby się usłyszeć bogatszą i bardziej zróżnicowaną muzykę.

Oczywiście ilustrowanie każdego z przedstawionych w filmie światów utworami o odrębnym brzmieniu i tematyce byłoby niemądre. Historie przeplatają się tu szybko, dlatego zbyt odmienna muzyka mogłaby popsuć odbiór całości. Dobrze więc, że artyści zdecydowali się na jedną konwencję. Jednak chyba nic by się złego nie stało, gdyby w ramach tej konwencji powstały utwory bardziej oryginalne i wielopłaszczyznowe. Tymczasem większość sekwencji artyści zilustrowali ostinatem smyczków, które brzmi pusto, ponieważ nie wzbogacają go ciekawa ^*harmonika, różnorodne warstwy brzmieniowe czy praca motywiczna. Wprawdzie artyści skomponowali kilka efektownych utworów, mających w sobie kinową magię, ale niestety stanowią one wyjątki. Należą do nich: ekscytujący pod względem harmonicznym Travel to Edinburgh z potoczystymi motywami harfy, Cavendish in Distress ze swawolną melodią klarnetu, rozbudowany, pełen napięcia Don`t Let Go czy ckliwe, smyczkowe Temple of Sacrifice i The Cloud Atlas Sextet For Orchestra.

W większości utworów wybrzmiewa bardzo udany temat przewodni, który bez przesadnego patosu pomaga wydobyć przesłanianie dzieła. Mówi się zresztą o nim w filmie - to melodia utworu pisanego przez jednego z bohaterów, genialnego kompozytora. Jest to o tyle śmieszne, że filmowy utwór ma być arcydziełem, tymczasem temat Tykwera, Klimka i Heila należy do banalnych pomimo swojej niewątpliwej wartości ilustracyjnej. Melodia szczególnie efektownie brzmi w bogatym finałowym utworze Cloud Atlas End Title. Szkoda, że słyszymy go tylko na napisach końcowych.

Tom Tykwer, Johnny Klimek i Reinhold Heil stworzyli dobrze funkcjonującą w obrazie muzykę. Tylko tyle i aż tyle. Warto się o tym przekonać w kinie, a po seansie samemu zadecydować o ewentualnym zakupie płyty.

Tweet

Zobacz także:

Pachnidło: Historia mordercy (Perfume: The Story Of A Murderer)