 Przełom lat 70-tych i 80-tych XX wieku to początek złotej ery kina rozrywkowego, które dzięki talentowi i wyobraźni takich młodych reżyserów, jak Lucas czy Spielberg, osiągnęło niespotykaną wcześniej dynamikę i wizualną efektowność, stając się magnesem dla spragnionej wrażeń publiczności. Poszukiwacze Zaginionej Arki z 1981 roku to już klasyka filmu przygodowego, która mimo upływu lat nie zestarzała się nawet o chwilę. Obraz zapoczątkował serię o przygodach archeologa-awanturnika Indiany Jonesa, która w swoim wydaniu kinowym doczekała się póki co czterech odsłon. Tegoroczne wydanie ścieżek dźwiękowych od filmów o Jonesie, przygotowane przez Laurenta Bouzereau, stanowi doskonałą okazję, by przypomnieć sobie napisaną do nich muzykę Johna Williamsa.
Zestaw kolekcjonerski składa się z pięciu płyt, wśród których znajdują się, rozszerzone o wcześniej nie publikowany materiał, albumy z pierwszych trzech odcinków (Raiders of the Lost Ark, Indiana Jones and the Temple of Doom i Indiana Jones and the Last Crusade), regularne wydanie najnowszego w serii Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull i płyta-bonus, zawierająca kilka dodatkowych, brakujących utworów z pierwszych trzech filmów, które nie zmieściły się na właściwych krążkach, oraz fragmenty (znanych już, m.in. z płyt DVD) wypowiedzi Johna Williamsa oraz Lucasa i Spielberga.
Większości fanów muzyki filmowej nie trzeba specjalnie przedstawiać tej muzyki. Każdy z pewnością słyszał charakterystyczny utwór przewodni, a niejedna osoba przypomni sobie liryczny temat Marion, tajemniczy i niepokojący motyw Arki Przymierza, groźne melodie Nazistów i wreszcie wywołującą ciarki ilustrację makabrycznego finału opowieści (The Miracle of the Ark). Jeśli ktoś jeszcze, z jakiś powodów, nie wie, czego spodziewać się po tej muzyce, zapraszam do zapoznania się z recenzją edycji DCC, którą napisał Michał Szóstka, natomiast ja pozwolę sobie skupić się na specyfice najnowszego wydania.
Na potrzeby zestawu kolekcjonerskiego muzyka z Poszukiwaczy (...) została przede wszystkim poddana obróbce cyfrowej oraz kosmetycznej zmianie aranżacji utworów na płycie. I tak na przykład In the Idol`s Temple z albumu DCC zostało podzielone na The Idol Temple i Escape from the Temple, natomiast The Warehouse i End Credits to teraz jeden utwór pt. Washington Ending & Raiders March. Ten nowy układ znajdzie z pewnością swoich zwolenników, jak i przeciwników, nie ma jednak żadnych obiektywnych przesłanek, które kazałyby ocenić go jako lepszy lub gorszy.
W porównaniu z poprzednimi wydaniami, tegoroczne uzupełniono o kilka interesujących, a nieobecnych wcześniej utworów. Pierwszym z nich jest Washington Men/Indy`s Home, w którym po raz pierwszy pojawia się temat Arki. Kolejną z nowości jest mroczny i duszny Bad Dates, ilustrujący scenę z zatrutymi daktylami. Indy Rides the Statue to z kolei dynamiczny utwór ze sceny w Studni Dusz, w której Indiana przewraca jeden z wielkich posągów. Wersja, którą słyszymy, oparta została na fragmencie ilustracji walki przy niemieckim samolocie (The Fist Fight/The Flying Wing) i stanowi czwarte z kolei podejście kompozytora do tej sceny (alternatywne wersje można przy odrobinie szczęścia znaleźć w Internecie).
Najciekawszy nowy utwór z Poszukiwaczy (...), który znajdziemy na wydaniu kolekcjonerskim, to Uncovering the Ark. Obecny na płycie bonusowej, stanowi kolejny fragment muzyczny ze Studni Dusz, perfekcyjnie budujący nastrój towarzyszący odkrywaniu tytułowego artefaktu (ze wspaniałymi, dramatycznymi wejściami tematu Arki). Jeśli natomiast komuś wciąż będzie mało klasycznego Marszu Poszukiwaczy, obecna na dodatkowym krążku koncertowa wersja powinna skutecznie zaspokoić ten brak.
Mimo rozszerzenia powyższego wydania, wciąż nie możemy mówić o wydaniu kompletnym. Pomijając nagrania alternatywne, nadal nie opublikowano takich fragmentów, jak te ilustrujące upadek Marion w głąb Studni Dusz czy scenę z mumiami. O ile wciąż brakujące utwory mogą wywołać frustrację ortodoksyjnych kolekcjonerów, należy wspomnieć o rzeczy, która jest bezsprzecznie największym minusem tej edycji. Chodzi tu o skróconą wersję najlepszego na płycie utworu akcji, tzn. Desert Chase. Jest to porywająca kompozycja, należąca do czołówki w swojej klasie. Niestety ta zaprezentowana tu jest krótsza od tej z wydania DCC (gdzie mamy kompletny utwór) o nieco ponad 20 sekund. Zasadność tego zabiegu (obecnego również na oryginalnym albumie z lat 80-tych) jest dla mnie w dzisiejszych warunkach niejasna, nie ulega jednak wątpliwości, że wina leży po stronie Williamsa, który decydował o zawartości również tych krążków (podobne niespodzianki możemy usłyszeć na niektórych współczesnych płytach kompozytora - z czwartym Indianą Jonesem na czele).
Jakkolwiek by nie narzekać na wybrakowaną Desert Chase, nie zmienia to faktu, że muzyka z Poszukiwaczy Zaginionej Arki to cały czas pozycja wybitna w swojej klasie i godna polecenia również w tej wersji. Nic dodać, nic ująć.
Recenzję napisał(a): Krzysztof Ruszkowski (Inne recenzje autora)
Wczytywanie ...
Lista utworów:
Raiders of the Lost Ark:
1. In the Jungle - 4:13
2. The Idol Temple - 3:56
3. Escape from the Temple - 1:34
4. Flight from Peru - 2:24
5. Washington Men/Indy`s Home* - 1:06
6. A Thought for Marion/To Nepal - 2:12
7. The Medallion - 2:55
8. Flight to Cairo - 1:30
9. The Basket Game - 5:02
10. Bad Dates* - 1:14
11. The Map Room: Dawn - 3:53
12. Reunion in the Tent/Searching for the Well - 4:02
13. The Well of the Souls - 5:28
14. Indy Rides the Statue* - 1:09
15. The Fist Fight/The Flying Wing - 4:37
16. Desert Chase - 7:33
17. Marion`s Theme/The Crate - 2:10
18. The German Sub - 1:23
19. Ride to the Nazi Hideout - 3:20
20. Indy Follows the Ark - 1:40
21. The Miracle of the Ark - 6:07
22. Washington Ending & Raiders March - 6:52
Razem: 74:04
Interviews and more music from Indiana Jones (bonus cd):
1. Raiders March - 2:30
3. Uncovering the Ark** - 5:32
Razem: 8:02
* Utwór wcześniej nie publikowany.
** Utwór wcześniej nie publikowany na cd. |
|
