Sherlock (Series II)

Kup tę płytę w: iTunes za 8.99

Niewątpliwy sukces pierwszego sezonu Sherlocka oraz finałowy cliffhanger nie pozostawiały złudzeń, że telewizyjna opowieść o Holmesie i Watsonie doczeka się kontynuacji. Druga seria, która swoją premierę miała na początku tego roku, powstała na kanwie najbardziej popularnych historii o detektywie z Baker Street. Zmienionych nie do poznania, choć wcale nie mniej interesujących niż ich literackie pierwowzory. Stworzeniem muzyki do nowych odcinków zajęli się ponownie David Arnold i Michael Price. Mimo że ogólna koncepcja ścieżki dźwiękowej nie uległa znaczącym modyfikacjom, efekt ich pracy okazał się znacznie ciekawszy niż w przypadku pierwszego soundtracku. Nużący sound design i proste, schematyczne ilustracje ustąpiły miejsca kompozycjom o bardziej rozwiniętej warstwie harmonicznie i bardziej melodyjnym, a w konsekwencji przystępniejszym w odbiorze.

Spośród nowych tematów najbardziej wyróżnia się ten poświęcony Irene Adler (Irene`s Theme). Wychodzący spod ręki samego Sherlocka, jest muzyczną osią epizodu A Scandal In Belgravia. Miejscami zmysłowy i tajemniczy (Status Symbols, The Woman), innym razem tragiczny w swojej wymowie (rewelacyjny SHERlocked), stanowi idealne uzupełnienie historii fatalnego zauroczenia.

Kolejny odcinek, The Hounds of Baskerville, to zmiana konwencji o 180 stopni. Agresywny, dudniący puls, który obezwładnia słuchacza w utworze Pursued By A Hound, sygnalizuje, że tym razem mamy do czynienia z filmem grozy. Ten motyw powróci kilkukrotnie. Utrzymane w odmiennej tonacji The Village i Double Room to z kolei ilustracje niczym z gotyckiej baśni z akcją osadzoną w nawiedzonym domu czy spowitym mgłą lesie. Jest to muzyka, pod którą z powodzeniem mógłby podpisać się Thomas Newman lub Bruno Coulais. Zabawę z gatunkiem kontynuuje Deeper into Baskerville, gdzie, wraz z wkroczeniem na teren sekretnej bazy wojskowej, wcześniejsze niepokojące brzmienia zyskują nową odsłonę w postaci regularnego techno.

Zamykający serię epizod to przede wszystkim ostateczna rozgrywka Holmesa ze swoim arcyprzeciwnikiem Moriartym. Towarzyszy jej dramatyczny temat, słyszalny po raz pierwszy w Deduction And Deception (pochodzącym jeszcze z odcinka A Scandal In Belgravia). Podniosły nastrój finału podkreślają poruszający Blood On The Pavement, jedna z najbardziej przejmujących kompozycji na płycie, oraz One More Miracle, elegancko kończący album repryzą tematu przewodniego.

Soundtrack z drugiej serii Sherlocka to, jak już wspomniałem, niewątpliwy krok naprzód w stosunku do poprzednika. Zamiast dusznej atmosfery, topornego ?piłowania? smyczkami i agresywnych efektów perkusyjnych Arnold i Price w końcu zaproponowali muzykę przemyślaną, różnorodną brzmieniowo, a przede wszystkim posiadającą autentycznie filmowy charakter. Nie jest to dzieło wybitne, ale potrafi wykroczyć poza funkcję tapety dźwiękowej. Widać, że przerwa wpłynęła na obu kompozytorów stymulująco. Nie pozostaje nic innego, niż życzyć sobie i im, by kolejny sezon Sherlocka stał się okazją do równie udanego powrotu.

Tweet

Zobacz także:

Sherlock (Series I)

FILM: Sherlock - David Arnold i Michael Price [wywiad]