Dyktator (The Dictator)

Kup tę płytę w: iTunes za 8.99

Raz na jakiś czas pojawiają się soundtracki, które śmiało można nazwać komicznymi. Nie tylko dlatego, że pochodzą z filmów komediowych - wszak albumy zawierające muzyczne ilustracje komedii nieczęsto wywołują u słuchacza śmiech. Utwory filmowe słuchane na płycie, pozbawione kontekstu, rzadko potrafią rozbawić. Zdarzają się jednak filmy, w których muzyka stanowi jedno ze źródeł komizmu i może wywoływać salwy śmiechu również w oderwaniu od obrazu. Najczęściej bawią nas piosenki - ze względu na tekst, sposób wykonania albo zaskakujące rozwiązania aranżacyjne.

Jednym z najbardziej znanych komicznych soundtracków jest Miasteczko South Park (South Park: Bigger, Longer & Uncut) Marca Shaimana (kompozytor) i Treya Parkera (autor tekstów i reżyser). To muzyka z pełnometrażowego, kinowego odcinka słynnej kreskówki dla dorosłych, utrzymanego w konwencji musicalu. Podobny typ humoru jak w filmach Treya Parkera i Matta Stone`a odnajdziemy w najnowszym dziele Sachy Barona Cohena - Dyktator. Dyktator nie jest musicalem, ale skomponowane do niego piosenki pełnią w nim bardzo ważną funkcję - służą jako dowcipny komentarz do sytuacji pokazywanych na ekranie. Na przykład kiedy tytułowy dyktator, Aladeen, dokonuje pewnego odkrycia seksualnego, słyszymy romantyczną, uwzniośloną piosenkę, która w połączeniu z przebitkami z Forresta Gumpa czy Uwolnić orkę stanowi główne źródło komizmu. W filmie Cohena bawią covery takich hitów, jak Everybody Hurts zespołu REM albo 9 to 5 Dolly Parton. Wykonują je artyści afrykańskiej sceny rozrywkowej w swoich ojczystych językach, co oczywiście jest pozytywnie szokujące dla europejskiego albo amerykańskiego odbiorcy.

W Dyktatorze użyto też kilku istniejących piosenek znanych afrykańskich muzyków (wybór tego regionu bierze się stąd, że główny bohater jest przywódcą fikcyjnego afrykańskiego państwa Wadiya), w tym Jalala Hamdaoui, Aliego Hassana Kubana czy Souad Massi. Słuchając ich nie trudno o mimowolny uśmiech. Nie tylko uśmiech rozbawienia egzotyką utworów, ale i uśmiech radości. Ila Nzour Nebra, Habibi czy The Next Episode są bowiem niezwykle atrakcyjnymi, bogatymi kawałkami, łączącymi style afrykańskie z amerykańskimi (elementy hip-hopu, funkowe akordy klawiszowców itp.). Z kolei wieńczący film, a rozpoczynający płytę hiphopowy utwór The Next Episode z walecznym okrzykiem samego generała Aladeena (?Aladeen Motherfucker!?) z jednej strony bawi śmiesznym tekstem, z drugiej ekscytuje muzycznie - świetnie nadawałby się na szaloną imprezę, podobnie jak inne wspomniane piosenki.

Do Dyktatora instrumentalną muzykę oryginalną napisał starszy brat scenarzysty i odtwórcy głównej roli - Erran Baron Cohen. Jego utwory spełniają podstawowe funkcje ilustracyjne i nie zwracają niczym szczególnym uwagi. Ot, typowa hollywoodzka tapeta. Dobrze więc, że żaden z nich nie znalazł się na płycie. Zamiast tzw. original score`u wysłuchamy natomiast dwóch piosenek Cohena, skomponowanych specjalnie do filmu: The Song of Admiral General Sargeant Aladeen i Money`s On the Dresser.

Soundtrack z Dyktatora może Wam się na początku kojarzyć przede wszystkim z… kebabem. Z głośników tureckich barów, których w Polsce jest pełno, bardzo często płynie muzyka, utrzymana w podobnej stylistyce. Słuchacze mają więc dodatkowy powód do śmiechu. Warto jednak kilkakrotnie wysłuchać omawianej płyty. W przypadku większości utworów po pierwszej fali rozbawienia zostaje czysta satysfakcja obcowania z dobrą muzyką rozrywkową. ^*metra ^*original score

Tweet