Mroczny Rycerz powstaje (The Dark Knight Rises)

Kup tę płytę w: iTunes za 9.99

Uważam, że film Mroczny Rycerz powstaje jest zdecydowanie najbardziej udaną częścią trylogii Christophera Nolana o Batmanie. W przekonujący sposób łączy bowiem realizm w oddaniu współczesnych lęków (terroryzm) z amerykańską mitologią. Wyrafinowane akcje terrorystyczne reżyser pokazał w sposób bardzo sugestywny - w kontekście 11 września zamachy Bane`a wydają się przerażająco prawdopodobne - a jednocześnie wyraził silną tęsknotę społeczeństwa za romantycznym wyzwolicielem. Dzięki mistrzowskiej realizacji powstał zapierający dech w piersiach spektakl, trzymający w napięciu od pierwszej, niezwykle widowiskowej sceny do efektownego finału. Duża w tym również zasługa kompozytora Hansa Zimmera, którego muzyka wzbogaca prawie wszystkie sceny dzieła.

Niewątpliwie kompozycja do finałowej części trylogii jest bardzo dobrze wyeksponowana w filmie. Nie zagłuszają jej odgłosy karabinów czy kraks, tak jak w Mrocznym Rycerzu (2008), w którym efekty dźwiękowe osłabiły funkcje dramaturgiczne muzyki. Ani razu nie odniosłem też wrażenia, że utwory przytłaczają obraz swoim patosem, czego można się było obawiać jeszcze przed seansem, po wysłuchaniu płyty. Bombastyczne brzmienie, podniosła ^*harmonika i nagromadzenie elektronicznych sampli nie irytuje w połączeniu z obrazem, a przeciwnie - wzmaga napięcie i pomaga widzowi zaangażować się w opowiadaną historię. Hans Zimmer znalazł wspólny język z Christopherem Nolanem i wydaje się być artystą, który najlepiej dopełnia jego niesamowite wizje. Nie powinno więc dziwić, że Mroczny Rycerz powstaje został zilustrowany przez samego Zimmera, bez udziału Jamesa Newtona Howarda.

Zresztą liryka Howarda, stanowiąca jego główny wkład w poprzednie części, była niepotrzebna w finale trylogii. Ckliwe tematy nie pasowałyby nawet do spokojniejszych scen filmu, w których dominuje mrok i cierpienie. Doskonale sprawdziły się w nich natomiast typowo Zimmerowskie elegijne utwory z barokowymi figurami retorycznymi i podniosłą harmoniką, utrzymane w dynamice ^*piano. Podkreślają one także biblijne motywy opowieści. Artysta stworzył też prosty, ale intrygujący temat dla Seliny Kyle (Kobiety-Kota), wygrywany na fortepianie. Rzewna i tajemnicza melodia oddaje przebiegłość bohaterki bliskimi interwałami, a efekt ten potęguje jeszcze motoryczny rytm dzwonków.

Utwory akcji, chociaż bazują na materiale motywicznym poprzednich części, są w omawianej kompozycji bardziej surowe w wyrazie. Dominują w nich ciemne barwy, wydobywane nisko brzmiącymi instrumentami orkiestry symfonicznej (kontrabasy, puzony, tuba) oraz syntezatorami, co kreuje atmosferę zagrożenia. Pulsujące elektroniczne bity oraz ostinato kwintetu smyczkowego wzmagają napięcie i uplastyczniają akcję. Surowość brzmienia objawia się zarówno w industrialnej elektronice (bulgocący motyw w środku efektownego utworu Imagine the Fire), jak i w cierpkiej ^*harmonice i artykulacji, czego najlepszym przykładem jest diaboliczna sekwencja smyczków w The FIre Rises, przywodząca na myśl początek Święta wiosny Igora Strawińskiego. Zimmer rzadko stosuje tryb durowy (B-dur) na drugim dźwięku dwu-nutowego motywu Batmana. Ale jeśli już to robi, efekt jest piorunujący - zmiana tonacji oraz użycie ^*waltorni działa na widza cudownie krzepiąco.

Ogromny materiał muzyczny Hansa Zimmera został perfekcyjnie użyty w filmie. Znamienne, że jedną z niewielu scen, w której muzyka milknie jest pierwsze starcie Batmana z Banem. Odpowiedni dobór utworów sprawia, że sama płyta bardzo zyskuje po seansie, choć niewątpliwie jest mniej ciekawa niż poprzedni Mroczny Rycerz. Hans Zimmer wspaniale zwieńczył muzycznie serię, w dużej mierze przyczyniając się do sukcesu artystycznego filmu. Z niecierpliwością czekam na kolejne dzieła duetu Nolan-Zimmer.

Tweet

Zobacz także:

Batman: Początek (Batman Begins)

Mroczny rycerz (The Dark Knight)