Człowiek-scyzoryk (Swiss Army Man)

Swiss Army Man jest filmem niezwykłym. Historia o człowieku uwięzionym na bezludnej wyspie, którego od popełnienia samobójstwa ratuje martwe ciało, a następnie wykorzystując swoje nadnaturalne moce, pomaga mu odnaleźć drogę do domu, jest diabelnie surrealistyczna, ale jednocześnie nie pozwala oderwać się od ekranu. Wpływ na to ma absolutnie nieszablonowa i świeża fabuła, rewelacyjna gra dwóch głównych aktorów (Dano i Radcliffe), świetne zdjęcia oraz jedna z najciekawszych ścieżek dźwiękowych minionego roku.

Ten na wskroś oryginalny obraz stworzony przez duet reżyserki Dan Kwan - Daniel Scheinert wymagał niestandardowego podejścia pod względem warstwy muzycznej. Tego zadania podjęli się Andy Hull i Robert McDowell, członkowie amerykańskiej grupy Manchaster Orchestra. Przygotowany przez nich materiał (notabene ich pierwszy, jeżeli chodzi o muzykę filmową) jest przyjemnym powiewem świeżości w swoim gatunku.

A wszystko zaczęło się od utworu, który wybrzmiewa, towarzysząc napisom końcowym. A Better Way skomponowany został przez muzyków po wstępnym zapoznaniu się ze scenariuszem. Hull i McDowell wysłali swoją kompozycję reżyserom i tym samym rozpoczęli przygodę ze Swiss Army Man. Prosta, oparta na kilku chwytach gitarowych piosenka, wykonywana przez Andy`ego Hulla, łagodnie i zaskakująco przyjemnie zamyka ciekawą ścieżkę dźwiękową przepełnioną bogatym ładunkiem pozytywnych i miłych dla ucha fraz i harmonii.

Oś fabuły filmu osadzona jest niejako w sferze halucynacji i można mieć wrażenie, że wszystko, co widzimy na ekranie, rozgrywa się w głowach bohaterów. Na takie, a nie inne wnioski naprowadza też muzyka towarzysząca kolejnym scenom, gdyż jej zdecydowana większość bazuje na wykorzystaniu ludzkiego głosu. To zupełnie tak, jakby śpiewając i nucąc różnego rodzaju melodie aktorzy sami tworzyli oprawę dźwiękową dla swoich odjechanych fantazji. Wystarczy zamknąć oczy i dać się ponieść finezyjnym, wielopoziomowym frazom z kompozycji takich jak Intro Song, Hank Drinks, Fetishes, Don`t Overthink Things, żeby momentalnie zanurzyć się w świecie kreowanym przez umysł bohatera.

Dla wzmocnienia tego efektu zarówno Paul Dano, jak i Daniel Radcliffe zaprezentowali w wielu kompozycjach niezwykłe umiejętności wokalne. Po zapoznaniu się z utworami m.in. History of the Universe, When I Think About Mom, Talk to Her czy Montage (jeden z najlepszych na albumie) możemy więc nie tylko domyślać się, jak brzmiałyby ich myśli, ale faktycznie doświadczyć ich hipnotycznej, melodyjnej barwy.

W pracy wykonanej przez duet amerykańskich muzyków widoczna jest nie tylko wielka uwaga i staranność w oddaniu klimatu całego filmu. Sposób, w jaki Hull i McDowell podeszli do warstwy emocjonalnej soundtracku, wzmacnia jeden ważny aspekt historii. Konstrukcja albumu przeprowadza nas przez kompletne spektrum nastrojów, które mogą towarzyszyć człowiekowi walczącemu z samym sobą o to, aby nawet w beznadziejnej sytuacji poszukiwać choćby najmniejszego światełka nadziei. Od przepełnionych zagubieniem i bezsilnością początkowych fragmentów, przez kolejne obszary albumu pełne uniesień i ponownych upadków, kończąc przyprawiającą o ciarki sekwencją ostatnich kompozycji (Goodbye/Hello, Don`t Tell Sarah, Run Down the Mountain i rewelacyjnej Finale) doświadczamy wędrówki, która w efekcie zachęca do uśmiechu i ładuje niesłychaną porcją pozytywnej energii.

Raz na jakiś czas pojawiają się filmy, które po prostu trzeba zobaczyć choćby dlatego, żeby wyrobić swoje zdanie na ich temat. Rewelacyjnie jest, jeżeli jednym z elementów składających się na ich wyjątkowość jest właśnie muzyka. Swiss Army Man z pewnością do tego grona należy. Bez względu na to, czy pokręcona historia Hanka i jego niezwykłego kompana Manny`ego urzeka czy odstrasza, na pewno warto znaleźć chwilę, aby zapoznać się z towarzyszącym jej soundtrackiem. W tej prawie w całości opartej na technice a capella oprawie muzycznej jest coś niewypowiedzianego i elektryzującego. Zdecydowanie polecam!

Tweet