Polowanie na mysz (Mouse Hunt)

Alan Silvestri jest jednym z najlepszych (według mnie najlepszym) kompozytorem piszącym muzykę do komedii (no, może obok postawiłbym Jerry`ego Goldsmitha). Rok 1997 był dla niego naprawdę bogaty, zarówno ilościowo, jak i tematycznie. Alan stworzył wtedy muzykę do czterech filmów, a każdy był odmienny gatunkowo. W kolejności były to: Fools Rush In - komedia romantyczna, Volcano - thriller katastroficzny, Contact - dramat s-f i jedna z najlepszych komedii familijnych kompozytora Mouse Hunt Gore Verbinskiego.

Od początku do końca mamy tu czynienia z muzyką lekką, przyjemną dla ucha, zmienną stylistycznie, bogatą instrumentacyjnie, bardzo dojrzałą jak na komedię. Można by tutaj wskazać na obecność klimatów typowych dla filmu familijnego, romansu, dreszczowca, dramatu i kina akcji. Dzięki temu nigdy się nie nudzimy, a ponad pół godziny mija błyskawicznie.

Uwaga słuchacza zostaje przyciągnięta do głośników już na początku, gdy Alan Silvestri rzuca nas kolana błyskotliwym tematem przewodnim (Main Title) rozpisanym na całą orkiestrę z fagotem jako instrumentem prowadzącym. Bardzo bogata ^*orkiestracja nadaje mu niebywały dynamizm. I co najważniejsze motyw wiodący jest obecny na całym soundtracku, powtarzany w różnicy aranżacjach w kolejnych utworach. Stylistycznie temat Silvestri`ego przypomina nieco motyw główny Home Alone autorstwa Johna Williamsa. Według mnie Alan wyszedł z tego porównania obronną ręką.

Reszta muzyki to już płynne balansowanie kompozytora między gatunkami. I tak kolejny Funeral Prologue nawiązuje klimatycznie i instrumentacyjnie do filmów grozy o Frankensteinie. Charakterystycznie, mroczne brzmienie zostało tu stworzone przy pomocy oryginalnych organów, idealnych do sceny pogrzebowej. A potem nagła zmiana o 180 stopni. Lekka i przyjemna muzyczka jazzowa z typową dla tego gatunku muzyki orkiestracją - trąbka, saksofon, pianino, perkusja. Ten motyw powtórzy się jeszcze kilkakrotnie, np. w What Are You Doing? i Insufficient Postage. Mamy tutaj nawet brzmienie typowe dla wiedeńskiego walca - Charles Lyle Larue. Naprawdę urokliwy kawałek. Szkoda, że nawet nie trwał minuty.

Partyturę uzupełnia także drugi temat, choć nie jest on tak dobry i tak eksponowany jak ten pierwszy. To delikatna, smutna melodyjka rozpisana na solowe skrzypki - Dying Wish, Silent Movie i String Cheese. Za każdym razem temat ten wzbogacany jest odmienną instrumentacją, np. ustną harmonijką lub duża sekcja smyczkową.

Nie mogło oczywiście zabraknąć u Silvestri`ego <sup>*</sup>"action score". Nie dominuje na soundtracku, ale tam gdzie jest sprawdza się znakomicie. Tym bardziej, że i w tych utworach pojawia się temat przewodni. Najlepszymi przykładami niech będą: szybki i bardzo dynamiczny Nail Gun skomponowany jakby z kilku krótkich kawałków połączonych brzmieniem bardziej dramatycznym. Typowo ilustracyjny. Dużo bardziej wesoły jest Hot Tuboggan; dynamiczną wersję tematu głównego mamy z kolei w następnym Cherry Catapult oraz Caesar`s Big Drag (ten ostatni przypomina w pewnym momencie styl z Contact), prawdziwą perełką typową dla "męskiego" kina akcji jest utwór Ernie Finds the Contract, gdzie w drugiej części rozwija się wspaniały motyw na werble oraz ^*waltornie i puzony. Coś niesamowitego! Na koniec mamy kolejny świetny utwór akcji, który brzmieniem przypomina jakby muzykę wegierską, ale wszystko jest tu bardzo dynamiczne, prowadzone przez całą orkiestrę symfoniczną - Flaming Doo.

Na zakończenie Alan Silvestri prezentuje, jak zwykle, fantastyczną składankę wszystkich najważniejszych motywów wiodących z filmu - End Credits. Za każdym razem mamy tu wszystko w odmiennych aranżacjach. Prawdziwa perełka! O zaletach muzyki do Mouse Hunt napisałem już na początku recenzji. Tutaj dodam tylko, że jest to jedna z najlepszych komedii w dorobku kompozytora. ^*action score

Tweet