Liberator 2 (Under Siege 2: Dark Territory)

Gdy powstawał film Liberator, za pewne nikt z jego twórców nie przypuszczał nawet jak wielki sukces odniesie. Był to film niskobudżetowy, raczej typowa "nawalanka" ze Stevenem Segal w roli głównej. Dlatego też kompozytor muzyki nie pochodził z "pierwszej ligi". A był nim Gary Chang, który mimo wszystko ma w dorobku kilka ciekawych tytułów. Po sukcesie przyszła pora na drugą część, tym razem twórcy sięgnęli po kompozytora ze znacznie wyższej półki: Basila Poledouris - legendę muzyki filmowej.

Lata `90 nie były dla Poledourisa zbyt dobre, jeśli chodzi o poziom tytułów jakimi się zajmował - zresztą po części na własne życzenie. Pisał głównie do melodramatów, komedii i filmów familijnych. Tak więc wraz z Liberatorem 2 nadeszła szansa, że po raz kolejny uraczy nas swoim energicznym stylem z lat `80.

Płyta wydana przez Varese Sarabande zawiera niecałe 30 minut muzyki. Choć w żadnym razie nie można powiedzieć, aby było to wiekopomne dzieło, to na pewno mamy do czynienia ze świetną muzyką akcji, okraszoną bardzo dobrym tematem przewodnim, utrzymanym w militarnych klimatach.

Tak więc werble i ostra, choć dostojna sekcja dęta nie jest obca tej partyturze. To właśnie znajdziemy już w Main Titles : Dark Territory prezentującym temat przewodni, a w drugiej części muzykę lekko tajemniczą. Tu świetna ^*sekcja smyczkowa, a zwłaszcza wiolonczele, natychmiast wskazują na sprawcę tej kompozycji. Zupełnie inny klimat wprowadza Casey`s Family. Bardzo spokojna, sentymentalna, choć pogodna melodia prowadzi nas przez całe 2 minuty jego trwania. Tu przede wszystkim instrumenty dęte drewniane, fortepian, a w tle delikatne ^*smyczki. To co zawsze zachwyca mnie u Poledouria, to bogactwo tematyczne i jego styl. Po tych dwóch utworach już wiedziałem, że jest to partytura ponad przeciętna.

Dalej mamy już głównie "muzykę akcji", począwszy od Compound Assault, w którym Poledouris przy pomocy elektronicznych dźwięków perkusyjnych sprytnie naśladuje stukot kół pociągu (akcja filmu rozgrywa się właśnie w pociągu). Takie "dźwięko naśladownictwo" pojawia się w większości utworów, zwykle wyznaczając rytminkę utworu. Ale pierwszy plan zawsze pozostaje dla orkiestry, brzmieniowo podobnej do tego co możemy usłyszeć w Żołnierzach Kosmosu czy Robocop`ie. Kompozytor utwory akcji przeplata motywami suspensowymi, zwykle lekkimi, lecz tajemniczymi.

Zdarza się chwilami, że muzyka staje się nie rytmiczna, ale są to sporadyczne i krótkie przypadki. Poza tym zdecydowany minus tej płyty, to jej krótki czas trwania. Zwłaszcza, że w ostatnim utworze, jedynie pierwsza minuta to muzyka Poledourisa, a dalej mamy piosenkę After The Train Has Gone, która choć niezła, to z partyturą nie ma nic wspólnego.

Tak więc Under Siege 2 to bardzo dobra muzyka akcji, z ciekawym tematem głównym. Stworzona przede wszystkim na bazie orkiestry, ale z drobnymi dodatkami elektroniki. Mnóstwo tu stylu Poledourisa, który tak lubię, niestety 20-kilka minut muzyki, to zdecydowanie za mało.

Tweet