Dom z piasku i mgły (House of Sand and Fog)

Przypadł mi zaszczyt zrecenzowania muzyki skomponowanej przez mojego ulubionego kompozytora. A jest nim nie kto inny jak James Horner - zdobywca Oscara za Titanic`a, i kompozytor wielu wspaniałych soundtracków takich jak Braveheart, Krull, Casper i Willow, dla którego zeszły rok był bardzo pracowity. Horner w ubiegłym roku skomponował muzykę do czterech filmów, a były to Radio, Beyond Borders, The Missing i będąca przedmiotem mojej recenzji ścieżka muzyczna do House of Sand and Fog. W gwoli informacji podam, że muzyka Horner`a ilustruje dramat powstały w oparciu o książkę A. Dubus`a pod tym samym tytułem. Reżyserem filmu jest : Valdim Perelman, a w rolach głównych występują: Ben Kingsley i Jennifer Conely. Film opowiada historię Kathy Nicolo, która w skutek błędu urzędnika traci dom na rzecz pułkownika lotnictwa: Massouda Amira Behraniego. Pomimo niepowodzenia, Nicolo walczy o odzyskanie domu.

Muzyka stworzona na potrzeby filmu nie należy do łatwych w słuchaniu. Przez cały czas trwania płyty jest bardzo wolna i momentami przygnębiająca. Horner całą partyturę oparł głównie na fortepianie, smyczkach i syntezatorach. Partie fortepianowe gra dobrze znany z The Spitfire Gril Randy Kerber. Grana przez niego muzyka należy do wyróżniającej się części albumu. Najlepszym przykładem jest utwór trzeci (Old Photos, New Memories) i piąty (Two People) gdzie w bardzo subtelny i delikatny sposób, fortepian wprowadza nas w melancholijny nastrój. Nie znajdziemy na płycie głównego tematu przewodniego. Zostały zastosowane tutaj mini tematy pojawiające się głównie wtedy, gdy usłyszymy fortepian. Kolejnym bardzo interesującym i zasługującym na wyróżnienie utworem jest The Waves Of The Caspian Sea. Gdy go słuchamy, czujemy się jak byśmy rzeczywiście stali nad brzegiem morza i czuli dotykające nas delikatne fale, słyszymy tutaj głównie ^*smyczki i syntezatory. Pomimo tego, że w głównej mierze został on oparty na wcześniejszych dokonaniach Horner`a, należy do najjaśniejszych kompozycji na płycie.

Często, gdy słuchamy muzyki James`a Horner`a mamy do czynienia z jego "słynnymi" powtórkami wcześniejszych albumów. Tak jest i tym razem - możemy znaleźć tutaj kilkanaście odniesień do jego wcześniejszych kompozycji. Płyta ma naprawdę kilka dobrych momentów, ale gdzieś po około 30 minutach muzyka zaczyna nużyć i zaczynają denerwować w kółko powtarzane te same kawałki. Zdecydowanie odradzam zakup tej płyty wszystkim osobom, które nie są fanami Horner`a, ponieważ będą wielce zawiedzeni słuchając tej muzyki, a wielbiciele tego kompozytora i tak z pewnością ją kupią. ^*piano

Tweet