Uciekający pociąg (Runaway Train)

Uciekający pociąg to doskonały dramat sensacyjny nakręcony przez genialnego rosyjskiego reżysera - Andrieja Konczałowskiego (reżyser takich filmów jak Tango i Cash, Kochankowie Marii czy Odyseja). Film powstał w 1985 roku. Scenariusz oparto na wcześniejszym niewykorzystanym scenariuszu Akiro Kurosawy. Autorem doskonałych zdjęć był Alan Hume (zdjęcia między innymi do kilku filmów o Bondzie oraz "Rybki zwanej Wandą", "Brygady Acapulco" czy do "Supergirl"). W filmie wystąpili w głównych rolach : Jon Voight, Eric Roberts i Rebecca De Mornay. Obraz ten odniósł znaczący sukces. Jon Voigh otrzymał za rolę w tym filmie Złoty Glob i nominację do Oskara. Eric Roberts dostał nominacje do Oskara i Złotego Globu. Natomiast reżyser był nominowany do Złotej Palmy w Cannes.

Muzykę do filmu skomponował, rozpoczynający wówczas dopiero karierę - Trevor Jones. Uciekający pociąg był zaledwie jedenastą jego kompozycją. Wcześniej w zasadzie skomponował tylko dwie liczące się partytury - Excalibur (1981 rok) i Ciemny kryształ (1982 rok). Partytura do Uciekającego pociągu to najogólniej mówiąc - Trevor Jones, jakiego wielu z Was ze pewnie nie zna. Nie ma tu znanego "znaku firmowego" (który ukształtował się dopiero później) Jones`a - charakterystycznych smyczków. Cała muzyka jest stylizowana na szaleńcze, dyskotekowe lata 80.

Dlatego też jest to soundtrack który na pewno nie spodoba się przeciwnikom "serialowych muzyczek". W nim jest właśnie to, czego wielu z Was nie lubi - czyli : natrętna perkusja, syntezatory, gitara elektryczna i elektroniczny organowy podkład. Tak - to właściwie wszystko (i praktycznie tylko to) co znajdziecie na tym albumie. Większość utworów utrzymane jest w szybkim, rytmicznym tempie. Znajdziemy tu też kompozycje nostalgiczne (np. zaaranżowany tylko na dobrze znany miłośnikom Horner`a afrykański flet - utwór Reflections). Czasem pojawią się delikatne i ledwo słyszalne chórki wplecione w dyskotekowe tempo elektronicznej muzyki (np. utwór Jailbreak!). Na albumie znajdują się dwie rzeczy odmienne od mało przekonującej i monotonnej reszty - mianowicie utwory The Yellow Rose Of Texas oraz Gloria. Pierwszy to typowa wojskowa piosenka wykonana przez Alex`a Masters`a i zespół The Jamborees. Druga to genialna aranżacja Glorii Vivaldi`ego wykonana przez "USSR Academic Russian Choir" oraz "Moscov Conservatorie Students Orchestra" pod batutą Aleksandra Sveshnikova. Naprawdę najlepsza wersja jaką słyszałem - zresztą moją opinię potwierdzają też recenzje tej płyty na innych portalach "z branży". I to jest według mnie jedyny powód dla którego można byłoby się pokusić o kupienie tej słabej płyty. Gloria znacznie podnosi ocenę tego albumu w którym nie znalazłem praktycznie nic więcej ciekawego. Muzyka jest monotonna - bez duszy tych muzycznych "łupanin" (które bardzo lubię) lat 80 w stylu Policjantów z Miami czy Drużyny A (bo ewidentnie do tego typu muzyki należy tą partyturę porównywać). Czy jest to słaba płyta w dyskografii Jones`a? Trudno powiedzieć... Na pewno jest inna stylowo, inna gatunkowo i klimatycznie odmienna od tego z czego obecnie Trevor`a zna cały świat.

Uciekający pociąg jest dla mnie wyłącznie ciekawostką w jego dorobku artystycznym. Dobrze że Jones nie kontynuował tego typu stylu komponowania. On po prostu mu najwidoczniej nie leżał i nie był w tym dobry. Wole po raz kolejny wczuć się w muzykę z wspomnianych wyżej seriali albo w kilka innych "elektronicznych" partytur lat 80. Natomiast Uciekający pociąg wolę tylko zapamiętać że "kiedyś tam był" i że jest średniakiem z dolnej półki. Z pewnością warto chociaż raz przesłuchać ten soundtrack, bo w końcu takiego Trevora Jones`a nie spotyka się często. Nie wiem tylko czy wszyscy wytrzymają z tą muzyką do końca... A może właśnie ktoś odkryje w niej początek fascynacji charakterystyczną (choć przez wielu - również na naszym portalu, nie tolerowaną) muzyką popowo-elektroniczną lat 80? Kto wie...

Tweet