Dziesięcioro Przykazań (The Ten Commandments)

Biblijnych opowieści o Mojżeszu nakręcono już sporo, ale najczęściej były to dość kiczowate produkcje w hollywoodzkim stylu. Nawet zrealizowany z wielkim rozmachem film Dziesięcioro Przykazań Cecila DeMille`a (1956r.) niewiele wzniósł się ponad ten poziom, co nie zmienia faktu, że do dziś jest bardzo popularny. W tym roku, również pod tytułem Dziesięcioro Przykazań pojawiła się nowa ekranizacja Księgi Wyjścia - mini serial Roberta Dornhelm`a zrealizowany dla telewizji Hallmark. Nie miałem go jeszcze okazji zobaczyć, ale już wysłuchałem skomponowałem do niego muzyki. Niestety nie wróży ona zbyt wysokiego poziomu artystycznego filmu.

Angażowanie znanych kompozytorów muzyki filmowej do zilustrowania wysoko budżetowych seriali staje się coraz częstsze. Jednak ich sława nie zawsze przynosi artystyczny sukces dzieła. Tak właśnie jest w przypadku muzyki do Ten Commandments napisanej przez Randy`ego Edelman`a, przypomnijmy - współtwórcy score`u do Ostatniego Mohikanina uwielbianego przez rzesze miłośników muzyki filmowej. Jeśli jego najnowszą partyturę miałbym określić jednym słowem, powiedziałbym - banał. Doprawdy dawno nie miałem styczności z tak schematyczną i nieznośnie hollywoodzką muzyką. Kiczowate tematy, oklepana ^*harmonika, szablonowe ^*orkiestracje - to wszystko jej cechy. Co więcej, słuchając utworów na płycie niejednokrotnie zadawałem sobie pytanie, czy stworzył je amator, czy zawodowy muzyk. Często bowiem pojawiają się w nich bardzo infantylne rozwiązania melodyczne, które nic innego nie przywodzą na myśl, jak muzyczne tła filmowych parodii. Do tego dochodzą jeszcze strasznie syntetyczne dźwięki sekcji smyczkowej oraz wyjątkowo nieprofesjonalnie brzmiące perkusyjne sample. Na omawiany ^*score można oczywiście spojrzeć z innej strony i powiedzieć, że jest przecież poprawny pod względem warsztatowym, ma chwytliwy temat przewodni i zapewne pasuje do obrazu. Ale czy to rzeczywiście wystarczy?

Kompozycja Edelman`a w dużej mierze opiera się na temacie przewodnim, który jest przetwarzany na rozmaite sposoby. Został on zaaranżowany na ^*smyczki prowadzące główną linię melodyczną, ^*kontrapunktujące im instrumenty dęte, kotły wybijające trochę bez sensu prosty rytm oraz syntezatory. Temat, tak jak całe dzieło, zawiera charakterystyczne arabskie elementy - typowe dla tej kultury instrumenty dęte drewniane i przede wszystkim skalę. Według mnie najlepiej prezentuje się w spokojnym, lirycznym utworze Lost and Fund, gdyż został tam opatrzony ładną i dość interesującą harmonią. Myślę, że temat mógłby być znacznie ciekawszy, gdyby Edelman miał więcej czasu na jego dopracowanie. Niektóre frazy brzmią bowiem dość obiecująco, ale zaraz są zaprzepaszczane jakimś wyjątkowo kiczowatym rozwiązaniem melodycznym czy aranżacyjnym, takim jak na przykład śmieszne, syntetyczne ^*tremolo skrzypiec mające wprowadzić nas w dramatyczną część muzyki. Ta z kolei jest zdecydowanie najgorsza. Podobnie jak muzyka akcji została oparta na banalnych rytmach kotłów, tomów oraz elektronicznych instrumentów perkusyjnych, a także na pseudo ekspresyjnych smyczkach grających sztampowe motywy w wysokich rejestrach. Groteska. Soundtrack ratują całkiem przyjemne utwory liryczne, szczególnie te, w których występują partie solowe wiolonczeli (Return to Egipt). Ciepły dźwięk tego instrumentu nadaje im szczerego uczucia jakiego w pozostałych utworach próżno szukać.

Dziesięciorgu Przykazaniom wystawiam trzy gwiazdki za różnorodność oraz przyjemną ilustracyjną muzykę liryczną. Ogólnie jest to jednak kompozycja banalna i tandetna, dlatego radzę powstrzymać się przed zakupem płyty. Osobom, które chcą posłuchać muzyki w podobnym klimacie radzę zapoznać się z niezwykle wzruszającym Księciem Egiptu Hans`a Zimmer`a, albo napisaną z polotem Ostatnią Krucjatą John`a Williams`a.


Polecamy:

The Ten Commandments (Elmer Bernstein)

Tweet

Zobacz także:

Ostatni smok (Dragonheart)

Ostatni Mohikanin (The Last of the Mohicans)

Indiana Jones i Ostatnia Krucjata (Indiana Jones and the Last Crusade)