La Provinciale

Jednym z projektów filmowych 2006 roku, w jaki zaangażował się Ennio Morricone był włoski serial Pasquale Pozzessere`a - La Provinciale. Niestety z powodu słabej dostępności filmu (wyświetlany był jedynie we włoskiej telewizji) nie mogłem go obejrzeć, dlatego od razu przejdę do wydanej przez RAI Trade płyty.

Bez owijania w bawełnę powiem, że muzyka do La Provinciale jest niestety tym, co włoskiemu mistrzowi czasami zdarza się popełnić, czyli po prostu chałturą. Morricone skomponował kilkanaście banalnych, ckliwych utworów, w których powielił mnóstwo swoich standardowych rozwiązań melodyczno-harmonicznych. Melancholia bijąca z tej kompozycji została uzyskana w sposób doskonale znany miłośnikom twórczości tego artysty. Usłyszymy zatem bardzo charakterystyczne dla kompozytora lekko kiczowate tematy z linią melodyczną prowadzoną zwykle przez klarnet albo saksofon, opartą na spokojnej podstawie kwintetu smyczkowego. Na sam kwintet z kolei został zaaranżowany temat przewodni, pojawiający się między innymi w utworze La Provinciale, który prezentuje bardzo klasyczne współbrzmienia oraz budowę.

Ponieważ akcja serialu rozgrywa się w nadmorskiej miejscowości, Morricone nadał niektórym utworom specyficznej poetyki morza. I w tym aspekcie z pewnością się popisał, dzięki czemu słuchacze dostrzegą zalążek jego nieprzeciętnych umiejętności. Najlepszym przykładem będzie bardzo ładny utwór Mare, jak sama nazwa wskazuje oddający romantyczny nastrój, jaki często wywołuje morze. Figuracje fortepianu imitują jego jednostajny rytm, długie frazy ^*waltorni, wielką przestrzeń, a narastające i zanikające ^*tremolo smyczków - przypływy i odpływy.

Chociaż taki melancholijny nastrój dominuje na płycie, znalazło się na niej również trochę bardziej dynamicznego materiału. Niestety i w nim usłyszymy szereg typowych dla twórcy Misji rozwiązań. Dramatyzm uzyskiwany jest tu poprzez nagłe zmiany artykulacyjne i skoki dynamiczne kwintetu smyczkowego, ostre motywy fortepianu w niskim rejestrze czy przenikliwe wstawki tomów. Przykładem, L`Alrta Spiaggia oraz Colpita.

La Provinciale jest kompozycją przeciętną, ale pamiętajmy, że to przeciętność Ennia Morricone. Dlatego zaznaczam, że nie należy tej muzyki skreślać, bo prawdopodobnie znajdą się melomani (zwłaszcza wśród zagorzałych miłośników włoskiego artysty), którym sprawi przyjemność. Ogólnie jednak radziłbym przeznaczyć czas i pieniądze na inne dzieła kompozytora.

Tweet

Zobacz także:

La Sconosciuta