Walka o ogień (Quest for Fire / Guerre du feu, La)

Stworzenie muzyki do filmu w taki sposób, aby przekazywała i podkreślała emocje bohaterów jest zadaniem niezwykle trudnym. O ileż trudniej musi być, gdy okazuje się, że w filmie nie pada jedno nawet słowo, a bohaterowie to prymitywni troglodyci, których zasób środków wyrazu został ograniczony do tępych spojrzeń i niewyartykułowanych pokrzykiwań. Przed takim właśnie wyzwaniem w roku 1981 stanął francuski kompozytor Philippe Sarde, tworząc partyturę do filmu Walka o Ogień Jean-Jacques`a Annauda.

Urodzony w 1945 roku i do dziś czynny zawodowo Sarde należy do grona raczej średnio znanych i popularnych kompozytorów, a do jego najpopularniejszych prac, poza opisywaną, należą The Manhattan Project czy Piraci Romana Polańskiego. Z Polańskim Sarde współpracował kilkakrotnie, otrzymując nawet nominację do Oscara za kompozycję do obrazu Tess z roku 1979.

W Walce o Ogień, którego tematem jest wyprawa prehistorycznych wojowników, muzyka mimowolnie musiała stać się narratorem, który przeprowadzi widza przez ten "niemy" film. Sposób w jaki Sarde stworzył oprawę muzyczną jest o tyle ciekawy, że właściwie pominął on kwestie czasu i miejsca akcji, a skupił się na klimacie opowiadanej historii. Nie ma tu więc żadnych prób odtworzenia muzyki, jaka mogłaby wówczas istnieć czy też wzbogacania instrumentami etnicznymi. Jest za to klasyczna, duża orkiestra symfoniczna, chór oraz dodatek w postaci fletni Pana, która prowadzi temat przewodni. Pod względem harmonii opisywane kompozycje skłaniają się w stronę muzyki klasycznej, natomiast w ^*orkiestracjach nie brak stylu typowego dla Golden Age. Jest to epicko rozpisana, przygodowa muzyka o sugestywnej atmosferze, ze znakomitym romantycznym tematem przewodnim, ale nie brak tu także rozwiązań ambitnych i często niełatwych w odbiorze.

Sercem partytury jest wspomniany temat romantyczny, który w pełnej krasie usłyszymy w utworze La Guerre Du Fue (Theme d`Amour). Niezwykle prosta, choć chwytliwa melodia jest początkowo wykonywana przez nostalgicznie brzmiącą fletnię Pana, lecz stopniowo utwór rozbudowuje się, dochodzą kolejne sekcje instrumentów, by w finale "eksplodować" z całą mocą orkiestry. Wspaniały utwór, będący muzyczną esencją przygody i romantyzmu. W większości kompozycji dominuje klimat mistycyzmu i przygody - już od pierwszych dźwięków, czyli od "La Creation Du Fue", który w przejmujący sposób ilustruje scenę "tworzenia" ognia.

Ilustrując dramatyczne sceny, zwłaszcza walkę, Sarde sięgnął po rozwiązania trudniej przyswajalne, wprowadził nieco chaosu w grze muzyków, dodał liczne ^*dysonanse. l`Attaque De La Caverne oraz Le Combat Avec l`Ours to dwa utwory, w których kompozytor najbardziej postawił właśnie na ilustracyjność. Oczywiście w filmie sprawdza się to w 100%, lecz poza nim wymaga od słuchacza skupienia. Warto także wspomnieć o ciekawym użyciu chóru w utworze La Derniere Braise. Pierwsza połowa tej kompozycji wykonywana jest a`capella przez zawodzące głosy, a dopiero w drugiej części dołącza orkiestra. To kolejny ciekawy przykład na ilustrację kluczowych scen dramatycznych tego filmu.

Walka o Ogień stała się ostatnio dla mnie odskocznią od schematycznych, niestety, nowości na rynku muzyki filmowej. Powiewem świeżości, który przypomniał mi ile wrażeń potrafi dostarczyć dobra partytura. Bogaty klimat, potężne, epicko rozpisane utwory oraz solidny temat wciągają bez reszty. Bardzo dobre nagranie w wykonaniu London Symphony Orchestra także jest ogromnym atutem. Dziś w zasadzie nie pisze się już w takim stylu - stylu charakterystycznym dla produkcji przygodowych i fantasy z końca lat `70 i `80. Obecnie muzyka do tych gatunków bywa spłycana przez kompozytorów, a i przez muzyków wykonywana bez polotu. Dlatego gorąco polecam tę nominowaną do Cesara partyturę Philippe`a Sarde`a. Poświęcony jej czas i uwaga nie będą stracone.

Tweet

Zobacz także:

Conan the Barbarian - 2CD

Kull Zdobywca (Kull The Conqueror)

Wiatr i lew (The Wind and the Lion)