Zakochany anioł

Gdy pod koniec 2002 roku, Artur Baron Więcek przedstawił publiczności swój debiutancki film - Anioł w Krakowie, nikt nie przypuszczał jaki wielki odniesie on sukces. Losy Anioła imieniem Giordano (wspaniała rola Krzysztofa Globisza), który za łobuzerskie prowadzenie się w Niebie (zbyt częste odwiedziny w Czyśćcu i nadmierną fascynację rock and roll`em), zostaje zesłany na Ziemię, przypadkowo do Krakowa, by codziennie czynić tam chociaż jeden dobry uczynek, spodobały się zarówno miłośnikom kina oraz krytykom. Obraz obsypano nominacjami i nagrodami na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni. Po trzech latach Anioł powrócił na nasze ekrany, w równie udanej kontynuacji.

Fabuła Zakochanego anioła to rozwinięcie pierwszej części przygód Anioła Giordano. Wiedzie on sobie teraz pogodne życie we współczesnym Krakowie, gdzie na stałe się już zadomowił. Sumiennie, acz bez nadmiernego wysiłku, wypełnia swe anielskie obowiązki. Codziennie spełnia przynajmniej jeden dobry uczynek. Dzięki dyskretnej pomocy Nieba i kilku magicznym gadżetom radzi sobie całkiem nieźle. Jednak tylko do czasu. Pewnego dnia Niebiańska Centrala odcina mu pomoc, tak by Anioł mógł zaznać smaku prawdziwych ludzkich uczuć. Giordano nieoczekiwanie traci swą moc. Z przerażeniem odkrywa też swą męską tożsamość. Dla Anioła takie odkrycie może skończyć się tylko załamaniem nerwowym... Od czego jednak są przyjaciele? Z pomocą biedakowi przychodzą Szajbus (Jerzy Trela) i Arsen Lupin (Janusz Gajos). Szajbus odkrywa przed Giordano uroki "zakazanych" przyjemności oraz tłumaczy pożytki z bliskiego kontaktu z kobietą. To za jego sprawą Giordano zakochuje się w pięknej pani psycholog, Romie (Anna Radwan). Jednak zdobycie kobiety na Ziemi nie jest wcale takie łatwe, zwłaszcza jeśli jest się byłym Aniołem...

Po sukcesie muzyki Abla Korzeniowskiego z Anioła w Krakowie (nagroda główna - Jancio Wodnik, za muzykę na Festiwalu Filmowym Prowincjonalia we Wrześni), wybór jakiego dokonał reżyser na stanowisko kompozytora muzyki do drugiej części przygód Anioła był lekkim zaskoczeniem. Artur Więcek postanowił zatrudnić najbardziej znanego polskiego pieśniarza i twórcę muzyki poetyckiej - Grzegorza Turnaua. I jak się później okazało wybór ten błędem nie był. Oba filmy poza dużym poziomem artystycznym cechuje też właśnie wyśmienita muzyka.

Dla Turnaua, rodowitego Krakowianina, skomponowanie muzyki do tego filmu było czymś więcej niż tylko filmowym debiutem jako kompozytora muzyki filmowej. Grzegorz skomponował piękną i nastrojową muzykę, taką jak cała jego twórczość. Niespełna pół godziny muzycznej uczty serwuje nam orkiestra kameralna ?Pro Arte?, co jest, po raz kolejny w polskiej muzyce filmowej, dowodem na to, że nie potrzeba wielkich budżetów i ?London Symphony Orchestra? żeby skomponować coś wartościowego i ponadprzeciętnego… Wystarczy talent, serce, pomysł na muzykę oraz inspiracja.

Muzyka instrumentalna, którą skomponował Turnau jest intensywnie liryczna, sielankowa i refleksyjna. Wśród solistów znajdziemy sprawdzone i znane osoby, które swój talent przekładały na brzmienie bardzo wielu polskich ścieżek dźwiękowych, wystarczy wspomnieć Marka Napiórkowskiego (gitary) czy Roberta Kubiszyna (kontrabas). Kameralny i nastrojowy klimat budują altówka, flety, fortepian, saksofon i klarnet. Całość wzbogacona jest delikatnymi wokalizami Anny Radwan i złączona w jedno, z gracją poprowadzona przez cenionego polskiego dyrygenta - Michała Nestorowicza. Charakterystycznym tematem na płycie jest melodia Anioła Giordano - fortepian, ^*smyczki, flet i akordeon idealnie obrazują wesołą i komediową rolę Krzysztofa Globisza. Jest to motyw napędowy płyty, którego nuty często pojawiają się w kolejnych utworach.

Poza muzyką instrumentalną znajdziemy na płycie również zestaw piosenek, i to nie byle jakich. Utwory te co prawda nie szturmują radiowych pop-list przebojów, bo nie mogą szturmować - piosenki i pieśni poetyckie nie są często prezentowane szerokiej publiczności w naszych mediach. I tak znajdziemy tu takich cenionych wykonawców jak grupę ?Raz Dwa Trzy?, Stanisława Soykę, Marka Grechutę (wersja jego największego przeboju - Dni Których Nie Znamy zamieszczona na tej płycie, to nie pierwsze i najczęściej prezentowane nagranie z 1971 roku, ale nagranie, które artysta nagrał kilkanaście miesięcy przed śmiercią), Skaldowie (wielki przebój lat 60 - Prześliczna Wiolonczelistka), Kasia Nosowska i Wojciech Waglewski (znany przebój niecodziennego duetu - Nim Stanie Się Tak Jak Gdyby Nigdy Nic Nie Było). Na koniec zapoznać się możemy z dwoma piosenkami, które Grzegorz Turnau skomponował specjalnie dla potrzeb filmu. Na uwagę zasługuje szczególnie jego fenomenalne Pod Rzęsami w duecie z córką naszego najlepszego saksofonisty Henryka Miśkiewicza - Dorotą Miśkiewicz.

Nie ma na tej płycie dłużyzn, dynamicznej akcji czy rozbudowanych tematów. Kompozytor postawił na proste i sprawdzone motywy muzyczne, które mają do siebie przekonywać nie specyfikacją techniczną wykonania, ale swoją słuchalnością. Album jest bardzo kameralny, co dodatkowo przekłada się na jego oryginalność. Turnau nie tylko sprawnie ilustruje muzyką bohaterów filmu, ale również pięknie podkreśla wspaniałe zdjęcia Piotra Treli, które w urzekający sposób przedstawiają najpiękniejsze miasto w Polsce i to co ma ono w sobie najcenniejszego. Jest to swoiste ?Tribute To Cracow? w wykonaniu operatora i kompozytora.

Na naszym rynku, nakręcić bardzo udany debiutancki film, a potem stworzyć równie udany jego ^*sequel, to rzecz wyjątkowa. Dodatkowo jeszcze, jeśli oba filmy cechuje wspaniała muzyka, to już naprawdę jest niecodzienny przykład. Dwa filmy o krakowskim Aniele, dwie piękne historie, dwóch kompozytorów, dwie równie piękne ścieżki dźwiękowe…

Ta muzyka jest prezentem, wytchnieniem, chwilą refleksji... Podnosi na duchu i wbija w fotel kiedy trzeba. Nie zaśniesz przy niej, chyba, że u boku ukochanej osoby. Bierz ją i słuchaj, bo od pierwszych nut zabierze Cię w krainę baśni. Wszystkie utwory cudownie się komponują, stanowią jedną całość, którą dodatkowo podkreślają piękne i doskonale dobrane piosenki naszych nietuzinkowych i szanowanych wykonawców. Album ten, to przykład wielkiego wyczucia w doborze materiału i prawie idealnego dopasowania muzyki do obrazu. Wrażliwi nie powinni przejść obojętnie koło tej pozycji. Szczerze polecam Zakochanego anioła, nie tylko zakochanym!

Tweet