Iberia

Płytę dostarczyła firma:

Wydaję mi się, że taniec wielu ludziom kojarzy się przede wszystkim wyłącznie z rozrywką, a nie z prawdziwą sztuką. Na pewno wpłynęły na to ludyczne programy typu Taniec z gwiazdami, które ostatnio zalewają nasze telewizje. Warto więc obejrzeć najnowsze dzieło mistrza filmów tanecznych Carlosa Saury - Iberię - aby przekonać się jak wiele można wyrazić poprzez ruch. Obraz ten (wszedł na nasze ekrany ze skandalicznym, bo aż dwuletnim opóźnieniem) moim zdaniem zawiera największy ładunek emocjonalny spośród wszystkich filmów Saury. Wywołał na mnie nawet silniejsze wrażenie niż genialne Tango czy Flamenco, choć nie ma nawet odrobiny fabuły. Są za to głębokie uczucia.

Uczucia te wyrażane są oczywiście również muzyką, która jak zawsze u hiszpańskiego reżysera odgrywa ogromną rolę, bo przecież nie ma tańca bez muzyki. Tym razem inspiracją była twórczość Isaaca Albeniza (1860-1909), wybitnego hiszpańskiego kompozytora i wirtuoza fortepianu, autora słynnej suity fortepianowej Iberia - stąd tytuł filmu. Do wykonania tego utworu Saura zaprosił jedną z najlepszych pianistek kraju Rosę Torres - Pardo. Z początku ideą było stworzenie dokumentu opartego wyłącznie na suicie, ale reżyser szybko zmienił koncepcję na bardziej kinową. Do Iberii doszły więc inne kompozycje Albeniza i co ważne, w bardzo swobodnych interpretacjach i różnorodnych składach instrumentalnych. Nad całością czuwał Roque Banos, utalentowany kompozytor, który ma na swoim koncie między innymi ilustracje Mechanika i Alatriste.

Edge Music, oddział prestiżowej wytwórni Deutsche Grammophon, wydała dwu-płytowy soundtrack z Iberii, na którym możemy posłuchać wszystkich utworów, jakie zabrzmiały w filmie. To prawdziwa muzyczna podróż po Hiszpanii, bo z racji różnorodności interpretacyjnych i aranżacyjnych Iberia doskonale pokazuje kulturę i duszę tego kraju. Jednak mimo tej niezaprzeczalnej zalety, płyta nie absorbuje słuchacza aż tak bardzo, jak na przykład genialny soundtrack z Tanga. W tym przypadku bowiem, elektryzujące jest samo połączenie dźwięku i ruchu, zatem muzyka bez obrazu wiele traci (i vice versa). Niewątpliwie Iberii słucha się bardzo przyjemnie i na pewno można przy niej spędzić wiele długich chwil. Wrażenie robi zwłaszcza bardzo przekonująca gra Rosy Torres - Pardo. Ale już zespołowe utwory jawią się jako lekka, niezobowiązująca muzyka, a przecież w połączeniu z tańcem dała mi tyle przeżyć! W Iberii taniec i muzyka wzajemnie się uzupełniają, dlatego absolutnie nie przekreślając soundtracku, szczególnie polecam obejrzeć wybitny film Saury. ^*piano

Tweet

Zobacz także:

Tango

The Oxford Murders (Los Crimenes de Oxford)