Matki w mackach Marsa (Mars Needs Moms)

Kup tę płytę w: iTunes za 9.99

Soundtracku Matki w mackach Marsa Johna Powella słucham z wielką przyjemnością już od kilku miesięcy, a piszę o nim z opóźnieniem, ponieważ tytułowy film Simona Wellsa obejrzałem dopiero teraz. Seans potwierdził moje przypuszczenia, że to doskonała muzyka filmowa, ponieważ pozwolił mi poznać jej wielkie walory ilustracyjne. Moim zdaniem Powell stworzył jedną z najbarwniejszych ilustracji muzycznych w swojej karierze. Nasycił nią akcję filmu, w znacznej mierze wpływając na emocje widza, a także uwiarygodnił fantastyczną wizję Marsjan polujących na ziemskie matki.

W utworach Matek w mackach Marsa bardzo dużo się dzieje, bowiem artysta zdecydował się zilustrować niemal każdy istotny dla akcji albo po prostu widowiskowy ruch na ekranie. Zrobił to jednak w sposób na tyle precyzyjny, że ani starannie zaplanowana forma, ani proporcje brzmienia nie uległy zachwianiu. Powell, jako jeden z nielicznych współczesnych kompozytorów w Hollywood, nie ulega modzie na pisanie niekończącego się ostinato, załatwiającego całą formę dzieła. On tworzy bogate symfoniczne konstrukcje, które cieszą mnogością warstw, motywów i rytmów. W omawianym dziele wykazał się wielką inwencją melodyczną, komponując kilka efektownych, łatwo wpadających w ucho tematów. W ogóle należy powiedzieć, że pod tym względem artysta dał dowód swej bezkompromisowości. Kiedy w dzisiejszej muzyce filmowej odchodzi się od rozwiniętej tematyki, Powell decyduje się na szerokie przygodowe frazy, które z całą mocą wybrzmiewają w filmie.

Sama tematyka nie robiłaby jednak wrażenia, gdyby nie jej bogate wypełnienie. Poza ekscytującą harmoniką i nakręcającymi muzykę różnorodnymi rytmami, szczególną rolę odgrywa tu elektronika, finezyjnie połączona z orkiestrą. Powell w interesujący sposób powierza instrumentom elektronicznym te funkcje, które normalnie przypadłyby tradycyjnym sekcjom. Na przykład frazę smyczków na końcu utworu Gribble`s Plan (zaskakująco nawiązującego do muzyki latynoamerykańskiej), ozdabiają krótkie elektroniczne motywy, wyraźnie odpowiadające fletowym. Futurystyczne elementy aranżacyjne mają oczywiście swoje uzasadnienie w miejscu akcji filmu.

Kompozycja Powella jest niezwykle kolorowa i różnorodna, przynosi słuchaczowi wiele niespodzianek. Wszystkich zachęcam do ich odkrycia. Matki w mackach Marsa uważam za jedną z najatrakcyjniejszych (również w oderwaniu od obrazu) kompozycji filmowych ostatnich miesięcy i na pewno za najciekawszą muzykę do animacji od czasu Wall-E Thomasa Newmana. Najwyraźniej kosmos inspiruje.

Tweet