Immortals. Bogowie i herosi (Immortals)

Płytę dostarczyła firma:  Kup tę płytę w: iTunes za 9.99

Idąc na taki film, jak Immortals: Bogowie i herosi, nie spodziewam się rozrywki inteligentnej i frapującej. Liczę po prostu na ekscytujący seans, który olśni mnie efektami specjalnymi i oderwie od rzeczywistości prostą, ale trzymającą w napięciu akcją. Czasem jednak nie warto stawiać nawet tak niskich wymagań, bo można się srogo rozczarować. Immortals to już kolejna wysokobudżetowa produkcja fantasy, luźno związana z greckimi mitami, która okrutnie mnie wymęczyła. I nawet nie z powodu idiotycznej fabuły, niekonsekwentnie czerpiącej z mitologii, ale ze względu na piramidalną kiczowatość obrazów. Wypełniają je ociekające testosteronem postacie, ponura scenografia, gryząca się z groteskowymi kostiumami (główny antagonista nosi hełm, przypominający głowę królika, zaś bogowie złote kostiumy super-bohaterów) oraz sztampowe ujęcia i brutalne sceny walk. W niczym nie zachowano proporcji - wszystko jest tu ciężkie, wręcz przytłaczające. Również warstwa dźwiękowa.

Immortals daje mocno po uszach. Podczas seansu dudni, świszczy i łomocze. Jeśli więc miała do tego filmu powstać jakaś muzyka, to tylko taka, która by się w te wszystkie efekty dźwiękowe wpisała. I właśnie odniosłem wrażenie, że głównym celem kompozytora Trevora Morrisa było wypełnienie ścieżki dźwiękowej. W scenach niewystarczająco hałaśliwych artysta przywalił bębnami i ostrą sekcją instrumentów dętych blaszanych. Każdą sekwencję akcji uzupełnił prymitywnymi motorycznymi rytmami, tak żeby nie było wątpliwości - jest walka, jest groźnie, wszyscy się leją na śmierć i życie. Poziom patosu podniósł epickim, momentami złowieszczym chórem, a starożytną atmosferę wykreował elementami muzyki etnicznej, ale w najbardziej hollywoodzkim ujęciu. Muzyka nie ma w sobie niczego charakterystycznego, w ogóle nie zapada w pamięć, zarówno po obejrzeniu filmu, jak i wysłuchaniu soundtracku. Uderza banałem i łopatologiczną ilustracyjnością, drażni niegustownym brzmieniem. Kiedy słucham utworów Morrisa, przypomina mi się recenzja Incepcji z Gazety Wyborczej, w której Jacek Szczerba tak napisał o muzycznym temacie przewodnim Hansa Zimmera: brzmi tak, jakby był skomponowany nie na orkiestrę, tylko na zespół obrabiarek ciężkich. Opisując estetykę dźwiękową Immortals, mógłbym użyć podobnego porównania.

Szczerze odradzam oglądanie filmu Tarsema Singha, a już na pewno kupowanie płyty z muzyką Trevora Morrisa. Szkoda czasu i pieniędzy.

Tweet