Powrót mumii (The Mummy Returns)

Kup tę płytę w: iTunes za 9.99

Po tym jak Jerry Goldsmith autor muzyki do The Mummy (1999) nie podjął się realizacji ^*sequela wybór producentów padł na kompozytora, który już dwukrotnie zastępował Goldsmitha przy innych okazjach - Judge Dredd (1995) i Reindeer Games (2000) - Alana Silvestri. Chociaż ostatnio znany on był głównie z komedii oraz z filmów Roberta Zemeckisa (trylogia Back to the Future, Who Framed Roger Rabbit?, Forrest Gump, Contact, czy What Lies Beneath), w jego filmografii są także prawdziwe hity kina akcji, w którym to gatunku Silvestri jest niezastąpionym mistrzem - Predator, Judge Dredd, Eraser, The Long Kiss Goodnight czy Volcano. Teraz z pewnością do tej listy dojdzie także The Mummy Returns.

Naprawdę szkoda, że Jerry Goldsmith odmówił udziału w sequelu, ale nie ma co rozpaczać na rozlanym mlekiem. Alan Silvestri pokazał, że można godnie zastąpić nawet takiego mistrza jak on, oferując nam jedną z największych i najbardziej obiecujących partytur w swojej filmografii.

Decca Records zagwarantowała nam prawdziwą, ponad 70-minutową ucztę muzyki akcji non-stop - coś jak Predator i Judge Dredd razem wzięci. Mamy tu podobny styl jak w oryginalnym The Mummy: mocna orkiestra symfoniczna rozpisana na dużą ilość instrumentów, partie chóralne oraz na okrasę elementy etniczne. Co prawda ich harmonia różni się nieco od tej jaką osiągnął maestro Goldsmith, ale tylko nieco i to dla bardziej wprawnego ucha.

Tonacja w The Mummy Returns jest odmienna niż w The Mummy. Jerry Goldsmith był "wesoły i jasny", zaś Alan Silvestri to połączenie "mroku i przemocy". Ich punktem wspólnym jest identyczny motyw heroiczny towarzyszący głównym bohaterom. Ciekawym, przy sequelach, jest fakt, że Alan Silvestri nie użył żadnego z tematów przewodnich swojego poprzednika. I bardzo dobrze, bo ten napisany przez Silvestri brzmi nawet trochę lepiej - przypomina on motyw z Back to the Future. To z pewnością jeden z najlepszych heroicznych tematów przewodnich w historii kina, a przynajmniej mamy nadzieję, że takim się stanie.

The Mummy Returns to esencja muzyki akcji, nieprzerwanej akcji. Czasami przypomina to fragmenty ze Stargate Davida Arnolda i Cutthroad Island Johna Debney. Akcja i przygoda wirują w partyturze niemal bez przerwy. Można tu odnaleźć partie chóralne z The Abyss (a także z oryginału The Mummy Goldsmitha), elementy thrillera w stylu What Lies Beneath oraz najlepsze kawałki z Predatora; werble, partie smyczkowe i dęte oraz cały ten marszowy ton.

Mamy tu generalnie trzy tematy przewodnie. Temat arabski nawiązujący do filmów przygodowych z lat 80-tych (coś w rodzaju Stargate Davida Arnolda), piękny temat egipski, stanowiący połączenie motywów romantycznych z elementami "mocniejszymi" oraz wspomniany już temat heroiczny, najlepszy z całej trójki. Jest tu także kilka mniejszych tematów, które sprawiają, że ta partytura jest ich prawdziwą składanką.

Przy słuchaniu tej muzyki jesteśmy przez cały czas bombardowani mocnymi motywami kina akcji i tylko od czasu do czasu są nam serwowane elementy spokojniejsze, na nabranie oddechu. I tak ma właśnie być w filmie akcji. Jeśli chcemy czegoś innego, idźmy do kina na typową komedię lub dramat. Chociaż Alan Silvestri jest obecnie bardziej kojarzony z komediami (a szkoda) to kiedy podjął się realizacji The Mummy Returns jedno było pewne. Ta muzyka musi być podobna do The Mummy Jerry`ego Goldsmitha; coś w rodzaju Indiana Jones Johna Williamsa, czy sekwencji bitewnych z Gladiator Hansa Zimmera. Inne gatunki mogą się tu pojawiać - komedia, dramat lub thriller - ale w określonej proporcji, przy oczywistej dominacji elementów akcji.

Na zakończenie; muzyka do The Mummy Returns jest po prostu wspaniała. Już dawno nie słyszeliśmy Alana Silvestri w tak doskonałej kondycji i miejmy nadzieję, że powrót kompozytora do kina akcji nie jest chwilowy. Stephen Sommers dokonał jak najbardziej odpowiedniego wyboru kompozytora do sequelu - do oryginału też.

Jedyny nieprzyjemny zgrzyt na soundtracku do piosenka końcowa. Zupełnie niepotrzebny rockowy kawałek w wykonaniu Live. Ten utwór jest tu całkowicie zbędnym uzupełnieniem tak doskonałej partytury jaką stworzył dla filmu Alan Silvestri. Nie pasuje ona nie tylko do tego konkretnego filmu, ale do tego gatunku jako całości. Nie wiem po co ją tu umieszczono? Chyba chodziło o wymogi rynku muzycznego - musi być piosenka! Na pocieszenie powiem jednak, że słuchając soundtracku na CD możemy po prostu wyciąć tę nie chcianą piosenkę i wysłuchać ostatniej suity kompozytora prezentującej nam wszystkie obecne w filmie tematy przewodnie w jednej pigułce, stanowiącej wzorcowe zakończenie The Mummy Returns (szkoda tylko, że zabrakło tutaj jakże proszącego się o to dynamicznego finału - na filmie jest).

Tweet

Zobacz także:

Mumia (The Mummy)

Król Skorpion (The Scorpion King)