Czekolada (Chocolat)

Wybacz Maćku ale nie zgodzę się z Tobą w 2 kwestiach. Po pierwsze to nie prawda, że płyta jest podzielona na 18 różnych tematów ilustracyjnych i pozbawiona wyrazistych motywów. W utworach nr 2 5,9,10,17 pojawia się przecież wyraźnie jeden z nich wystarczy tylko dobrze posłuchać ;) Po drugie nigdzie nie dosłuchałem się tej "niezwykle symfonicznej" części powiedziałbym raczej, że soundtrack jest utrzymany w klasycuzującym stylu i raczej kameralny. "Vianne Sets Up Shop" to rzeczywiście najlepszy bo i najżwawszy kawałek na albumie z tym, że z elementami folku południowoamerykańskiego nie cygańskiego (nie zapominajmy skąd pochodzi czekolada :)) Mocna czwórka. Pozdrawiam

Można by tak uznać kiedy brać pod uwage te drobne podobne dźwięki, które występują wspomnianych utworach przez pana. O wyrazistym temacie przewodnim jednak tu niema mowy. Tę tezę potwierdzam nie tylko ja, lecz osoby które przede mną, recenzowały ten album . Co do kameralności albumu zgodzę się. Ale powiedzmy sobie jedno, tylko tak kameralna muzyka mogła się wpisać w taki film jak ?Czekolada?. Pozdrawiam, i dzięki za krytyczne spojrzenie na moją reckę.

Właściwie na samym początku warto by zdefiniować pojęcie tematu w muzyce filmowej. Wydaje się że nie pomylimy się nazywając go ? całością melodyczną posiadającą wyraziste rysy, dzięki którym staje się on powtarzalną podstawą kompozycji, wokół której bardzo często budowane są coraz to nowe wariacje?. Według tak sformułowanej definicji recenzja Maćka zawiera pewną sprzeczność logiczną, którą skutecznie wychwycił Asix. Praca pani Portman, skądinąd ciekawa, nie zawiera bowiem 18 tematów, a jedynie 18 utworów, zbudowanych wokół kilku tematów. A i warto by poprawić ten kiks z tą symfoniką… Pani Portman wszak znana jest ze swego kameralnego stylu i rzadko kiedy brzmi symfonicznie (paradoksalnie nawet w takiej Wojnie Harta słuchać to jej umiłowanie do subtelnych składów). Ostatnia uwaga co do oceny. Moim zdaniem na maksymalną notę ta płyta nie zasługuje. Mimo wszystko nie jest tak bogata i zróżnicowana jak choćby The Leggend of Bagger Vance (jedna z najwspanialszych partytur tej kompozytorki). Jeśli mógłbym udzielić pewnej rady, to apelowałbym o większy krytycyzm. Nie tyczy się to jedynie tego recenzenta i tego portalu, ale niemal wszystkich stron obecnych na naszym rynku zajmujących się muzyką filmową (łącznie z naszą konkurencyjną). Czasami zauważam zbytnią euforyczność wśród recenzentów. Odniosłem wrażenie że nie istnieją soundtracki kiepskie. Wszystkie są dobre, średnie alb o wybitne. Czy tak jest w istocie???? My recenzenci boimy się krytykować (piszę to również z pewną dozą autokrytyki, sam bowiem się przyłapuje na tym, że często przeceniam soundtrack, jakby bojąc się reakcji innych). Akurat w przypadku Czekolady chcąc być obiektywnym (bo stoję z boku więc mi łatwiej) mamy do czynienia z dobrym, rzetelnym soundtrackiem. I tak powinien być oceniony. No, ale może to ja jestem po prostu starym zrzędą, który czepia się wszystkiego???? Nie wiem. Komenta daję pod rozwagę.

Ależ proszę bardzo :) Co do tematu przewodniego to jednak radzę naprawdę gruntownie przesłuchać płytę bo o ile jego wyrazistość może być sprawą dyskusyjną o tyle na pewno nie wolno powiedzieć, że są to tylko "podobne dźwięki". Nie zawsze tematy przewodnie są łatwo wpadającymi w ucho "przytupywankami" które można z marszu nucić pod nosem ;) Często są bardziej subtelne i z tego typu motywem mamy tu do czynienia :) A oto recka (nie moja ani żadnego z moich znajomych ze strony która już zawiesiła chyba działalność) na poparcie tej tezy : http://www.moviemusic.pl/chocolat.php