Anna i król (Anna and the King)

Anna i król to kolejna już adaptacja opowieści o angielskiej guwernantce, która przybywa do Syjamu, aby zadbać o edukację królewskich dzieci. Po raz pierwszy historia ta trafiła na ekrany w roku 1946. Lecz najsłynniejsza - musicalowa - adaptacja pochodzi z roku 1956, ze znakomitymi kreacjami Yula Brynnera oraz Deborah`y Kerr. Opisywana płyta zawiera natomiast muzykę do zrealizowanej z rozmachem, lecz różnorodnie ocenianej, wersji z roku 1999. Tu w głównych rolach wystąpili: Jodie Foster i Chow Yun-Fat. Odmiennie niż film, partytura George`a Fentona zebrała bardzo pozytywne recenzje, doczekała się nawet nominacji do Złotego Globu.

Pośród wielu melodii jakie na tej płycie zawarł Fenton, aż trzy należy wyróżnić jako główne. Dwie pierwsze to: temat miłosny-o budowie europejskiej (często wykonywany na fortepianie z dodatkiem erhu - chińskich skrzypiec) i temat wschodni (oparty na perkusjonaliach i solowych skrzypcach). Stworzone zostały adekwatnie do ilustrowanego w filmie "starcia" kultur wschodu i zachodu. Obie to melodie romantyczne; występują w aranżacjach prostych i spokojnych, czasami tylko stają się bardziej epickie. Temat europejski jest bardziej dostojny, a jego najlepsza wersja znajduje się w utworze The Execution; temat wschodni wydaje się nieco bardziej wesoły i można go usłyszeć np. w Letter of the Week. Trzecia melodia to epicki temat o zabarwieniu przygodowo-romantycznym, który bardzo często, po aranżacyjnych zmianach, staje się tematem dramatycznym. Wszystkie te melodie kompozytor prezentuje już w pierwszym utworze: Arrival at the Palace. Stanowią one podstawę partytury i są szeroko wykorzystywane często przeplatając się ze sobą.

Na płycie jest też kilka utworów akcji (Rajah Attack, Betrayed, Chowfa`s Death, The Bridge), zbudowanych na licznych instrumentach perkusyjnych, z orkiestrą będącą tłem o chłodnym i ostrym ilustracyjnym brzmieniu. Moim zdaniem utwory te stanowią pewien minus płyty, ponieważ silnie kontrastują z pozostałym, spokojnym i pogodnym, materiałem. Nie są łatwe w odbiorze. Warto również wspomnieć o trzech innych utworach, ze względu na ich odmienną specyfikę. Mam na myśli kawałki 9. i 10. - pierwszy, jak sam tytuł wskazuje, to polka; natomiast I Am King, I Shall Lead to walc. Pomimo swojej klasycznej formy znakomicie pasują do klimatu partytury, są lekkie i wesołe, słucha się ich naprawdę z dużą przyjemnością. Trzecim utworem jest piosenka - How Can I Not Love You - która na płycie pojawia się jako pierwsza. Jest ona oparta na temacie europejskim, a wykonuje ją Joy Enriquez. Piosenka przyjemna, co ważne związana z partyturą melodycznie, ale nie zachwyciła mnie jakoś specjalnie. Piosenka ta była nominowana do Złotego Globu.

Orkiestra w tej partyturze rzadko ma okazję pokazać swoją pełną moc - muzyka jest w większości spokojna, stonowana lecz mimo to nie pozbawiona silnych emocji. Ale gdy wreszcie Fenton wciska przycisk "power" jego muzyka wgniata w fotel i przyprawia o dreszcze. Tak dzieje się np. w utworach The Execution oraz Anna Returns. Wszystkie kompozycje napisane są z ogromną dbałością o detale, a ich konstrukcja jest niebanalna i pełna zaskakujących momentów.

Anna i król zawiera wszystko to, czego fan muzyki filmowej mógłby sobie życzyć: przede wszystkim piękno, znakomite tematy, oryginalność, a przy tym jest to płyta lekka lecz nie pozbawiona emocjonalnej głębi. Nawet jeśli zapomnimy o tych wszystkich faktach, to pozostaną trzy powody, dla których ta płyta powinna trafić w Wasze ręce... Pierwszy: The Rice Festival, drugi: Flowers on the Water i trzeci: The Execution. Ja jestem nią zachwycony i ostatnio nieczęsto opuszcza ona mój odtwarzacz. Was również gorąco zachęcam do zapoznania się z tym znakomitym tytułem.

Tweet

Zobacz także:

Masz wiadomość (You`ve Got Mail)

Tajemnice oceanu (Deep Blue)