Maska Zorro (The Mask Of Zorro)

Wraz z filmem Maska Zorro James Horner powraca do gatunku przygodowego (Willow, The Rocketeer). Jest to partytura powszechnie zachwalana, choć głównie w kręgu fanów tego kompozytora. Przyznam, że muzyka mi się podoba, jednak mam kilka "ale"...

Z całą pewnością jest to partytura bardzo dobra i o jej spójności z filmem nawet nie ma co dyskutować. Jako samodzielna kompozycja także sprawdza się nieźle. Na płycie dominuje klimat przygodowy, na który silny wpływ miała muzyka flamenco. Czyli oprócz znakomitej orkiestry jest tu mnóstwo gitary akustycznej, przyklasków i przytupywań - całość brzmi bardzo hiszpańsko. To właśnie te elementy otwierają płytę, w utworze The Plaza Of Execution. Dopiero po chwili pojawia się orkiestra, która pędzi na przód przez osiem minut, prezentując muzykę bardzo dynamiczną i dramatyczną. To tu także po raz pierwszy usłyszymy heroiczno-przygodowy temat przewodni, a w końcówce również temat romantyczny.

I właściwie tak jest do końca płyty. Na przemian następują utwory dynamiczne i romantyczne. Zdarzają się też utwory tajemnicze (The Mine) i bardziej dramatyczne (The Ride) - te dwa typu utworów dominują w końcówce płyty - ale nuta przygody i dynamizm są zawsze obecne. Dość często da się usłyszeć zabarwienie humorystyczne (The Fencing Lesson). Natomiast najlepszy, moim zdaniem, utwór romantyczny, to The Confession). Bardzo delikatny i kameralny, ale wzbudza mnóstwo emocji. Motyw romantyczny został też wykorzystany w ostatnim utworze / piosence: I Want To Spend My Lifetime Loving You, wykonanej przez Tinę Arena i Marca Anthony. Utwór ten dobrze współgra z całością.

O Masce Zorro mówi się, że jest bardzo oryginalna w dorobku Hornera. Rzeczywiście, hiszpańskie brzmienie przyniosło powiew świeżości. Da się jednak usłyszeć motywy z Willowa, czy styl z Braveheart, ale są to bardzo drobne elementy. Natomiast płyta ta ma jedną zasadniczą wadę: dłużyzny. Choć na pierwszy rzut oka, utwory są rozbudowane i różnorodne, to przy dłuższym kontakcie z tą płytą, można poczuć znużenie. Zwłaszcza w końcowej części: The Mine, Stealing The Map i Leave No Witnesses.... Są to utwory mało melodyczne i agresywne. Także wykorzystanie tematu przewodniego jest nieco nadmierne - ale tylko odrobinę.

Maska Zorro to niewątpliwie pozycja wspaniała dla fanów Hornera. Spodoba się także wszystkim miłośnikom przygody i dynamiki. Ja sięgam po nią od czasu do czasu jednak nie na długo. Ale fakt, że do tych kompozycji warto wrócić, to duży plus i znak, iż jest to płyta ponad-przeciętna.


Przeczytaj także:

Legenda Zorro

Tweet